This page has been proofread.
—Inahán ko, inahán ko!— nagkanayón si María Clara taliwala sa iyang mga agulo.
Ang iyang kasakit natugáw sa paghitungha ni iya Isabel. Nangabút ang pipilá niya ka mga higalang babaye ug ang Kapitán Heneral buút makigsulti kaniya.
—Iya Isabel, ingna silá nga masakitón ako!— mihangyo ang dalaga nga giabút ug kalisang; —patokahón na usáb unya ako sa piyano ug paawiton!
—Gisaad kana sa imong amahan; imo ba siyáng pakaulawan?
Si María Clara mitindog, mitan-aw sa iyang iyaán, gilubag ang iyang mga bukton nga daw linalik ug miingon nga kahilakón:
—Oh! kon duna pa unta ako ing...
Apan wala tibawasa ang iyang sulti ug nanghipohipo dayon.
