—Buut ako makigsulti nianang batan-on!— matud sa Kapitan Heneral sa usa niya ka luyo-luyo;—nahimuot ako uyamut kaniya.
—Atua, gipangita na siya, tinahud kong Heneral. Apan aniay usa ka batan-ong taga-Manila nga nagsamot pangayo nga pasudlon gayud siya. Giingon namo nga ikaw walay panahon ug nga wala ikaw moanhi aron pagpamati sa tanang moanhi, kon dili aron pagtan-aw sa lungsod ug sa pasunding, apan mitubag nga ikaw kanunay may panahon nga gigahin aron pagpatuman sa mga sugo sa katarungan...
Ang Kapitan Heneral milingi sa Alkalde nga nahibulong.
—Kon wala ako masayop— mitubag ang Alkalde nga miyukbo—, kanang batan-ona mao ang gikabingkil ni pari Damaso kaganina sa buntag tungud sa iyang wali.
—Lain pa gayung kasamok? Mao bay tuyo nianang prayleha ang pagtugaw sa tibuok lalawigan, kun nagatuo ba hinuon siya nga maoy magbubuut dinhi? Ingna kanang batan-on nga sumulod siya!
Ang Kapitan Heneral nagpangurog ug nagsuroy-suroy sa hawanan.
Sa gula didtoy pipila ka mga Katsila tipon sa mga militar ug mga dagkung tawo sa lungsod sa San Diego ug pipila usab ka mga molupyo; nanagtapok-tapok sila, nanagsulti-sulti kun nanaglantugi. Didto usab ang tanang mga prayle, gawas kang pari Damaso, ug buut unta manulod aron paghatag katahuran sa Kapitan Heneral.
—Ang Kapitan Heneral naghangyo kaninyo nga maghulit unag makadiyot— matud sa luyo-luyo;— sulod ngari, batanon!
