—Apan wala akoy kadaut nga nakita niana, padre. Ang ginoo Alkalde ug ang Kapitan Heneral, mga labaw nakong punoan, nakigsulti kaniya sa tibuok nga hapon, ug ako dili maoy tinawag sa pagsaway kanila.
—Kon dili mo siya hinginlan dinhi, kamí maoy manglakaw.
—Ikasakit ko kana ug daku uyamut, apan dili ako makabingilin dinhi kang bisan kinsa.
Ang kura nagbasul sa iyang gibuhat, apan dili na matabang. Gisinyasan niya ang iyang kauban, nga mitindig sa dakung kabug-at sa buót, ug nanglakaw silang duhá. Nanig-ingon ang iyang mga sagabay nga misulinga sa kalagot kang Ibarra una manglakaw.
Misamot ang kaukay ug mga hulohungihong: pipila ka tawo nanuol ug mihatag katahuran sa batan-on, ug miingon:
—Kami anaa kanimo; ayaw lamang pagtagda kana sila!
—Kinsa man ugod kanáng giingon ninyong "sila"? —nangutana ang batan-on nga nahibulong.
—Kadtong nanglakaw aron paglikay nga mahitipon kanimo!
—Aron dili mahitipon kanako?
—Oo; matud nila nga ikaw "excomulgado" konó!
Si Ibarra, nga nahitingala kaayo, wala mahagtingcg ug milingi sa iyang luyó. Nakita niya si María Clara kansang nawong gisalipdan sa paypay.
—Apan, katuhoan ba kaha kana? —nangutana ang batanon sa nadugay na; -ania pa ba diay kitá sa Edad Media? Sa ingon diay niana...
Miduol siya sa mga dalaga ug sa tingog malumó miingon:
—Pasayloa ako ninyo; nalimot diay ako sa usa ka sabut. Mobalik da ako unya aron pagkuyog kaninyo.
—Pabilin lamang! —matud ni Sinang; —si Yeyeng mosayaw karon sa dula nga ginganlan "La Calandria"; maayo kaayo iyang mosayaw.
—Dili ako makahimo, higala; apan mobalil: lamang ako.
Midugang ang kaukáy sa mga tawo ug misamót ang mga hulohungihong.
Samtang migula si Yeyeng nga nagasul-ob saput sa usa ka babaye nga taga-tiyanggi ug misulti sa Da usté su permiso? ug si Carvajal mitubag sa Pase usté adelante, ubp., miduol ang duha
ka sibíl kang Don Filipo ug nangayo nga hunungon ang dula.
