—Angayan gayud nga siya makadawat niana! —mipadayon si Donya Victorina sama sa wala lamang makadungog sa tanan nga gisulti ni pari Salvi. — Kanang babayhana masubisubion kaayo! Sulod sa simbahan magsamot lamag tan-aw kanako; aw, dayag na lamang! kay siya musimus man nga pagkababayc. Niadtong domingo pangutan-on ko na unta kon nakayubit ba siya kanako, apan kinsa may bunt magbuling-buling sa pakigsulti sa mga tawo nga dili hamili?
Sa iyang bahin, ang kura, sama sa wala lamang usab makadungog niining tanan nga giyawit ni Donya Victorina, mi- padayon:
—Tuhoi ako, Don Santiago: aron gayud mahingpit pagkaayo ang imong anak kinahanglan mokalawat siya ugma; dad-an ko siya nganhi sa biyatiko . .nagatuo hinuon ako nga wala siyay sala nga ikasugid, apan . . . kon ugaling buut siya mousab pagkompisal karong gabii . . .
—Ambut lamang — misawo dihadiha si Donya Victorina sa pagkahilum sa iyang mga kasulti—, wala ako makasabut ngano nga adunay mga tawo nga mahagugmang mangasawa sa mga babayeng pahoy sama nianang asawa sa “Alferez”; sa layo pa maila na diin siya gikan; masabut gayud nga mamatay siya sa kasina; dayag na lamang! Pila na man ugoy suhol nga madawat sa usa ka “alferez”?
—Na, Don Santiago, ingna ang imong ig-agaw nga pasidan-an ang masakiton aron magaandam sa pagkalawat ugma; moanhi ako karong gabii aron pagpasaylo sa iyang mga sala nga ginag may . . .
Ug sa pagtan-aw ni pari Salvi nga migula si iya Isabel, gisultihan niya sa tinagaldg:
—Andama ang imong pag-umangkon aron mokompisal karong gabii; ugma hatdan ko siya nganhi sa biyatiko; sa ingon niana maayo siya sa labing madali.
—Apan, Padre, —nangahas paglalis nga nag-ukon-ukon si Linares — tinagali baya makahunahuna unya nga siya himalatyon.
. . . Ayaw lamang paglisud niana! —gitubag siya ni pari Salvi nga wala lamang motan-aw kaniya—nahibalo ako sa akong gibuhat; kadaghan na uyamut ako makatambong ug mga masakiton. Kapin pa, siya lamang ang mag-igo kon buut ba mo
