mapula ang ikaduha, tinarian na, apan ang mga buláng sinakban pa. Nadungog ang mga singgit nga sa ugis! sa ugis, oh!;
usahay adunay moingon sa pulál Ang ugis maoy inilog ug ang
mapula maoy biya.
Tipon sa ubang mga tawo adunay mga sibíl nga nanagsuroysuroy sulod sa bulangan; wala managsul-ob sa ilang saput sa pagkasundalo, apan wala usáb mogamit sa saput nga sama sa ubang mga tawo. Kalsones ginggon nga binudlisag mapulá, sinina nga gitakdan sa katagumon sa usa ka blusa nga milubad na, usa ka gorra: mao kana ang takuban nga gisul-ob niadtong mga tawhana, takuban nga nahibagay sa ilang batasan: mamusta sila ug magabantay sa kalinaw, motugaw sila sa mga tawo ug unya moingon nga nagabantay sa kahusay.
Samtang maniyagit ang mga tawo, motunol sa ilang kamut ug mopakagilkil sa salapi; samtang mokuot sa bulsa aron pagpangita sa katapusang usa ka daku nga mabibilin ug kon wala na gayúy mahikap motawag na lamang ug pusta ug mosaad nga ibaligya ang kalabaw, ang alanihon sa baúl, ubp., duha ka batan-on nga daw managsuon, puno sa kaibòg, nanag-utás tan-aw sa ubáng mga sugarol nga namusta, moduol kanila ug mohunghong pipila ka pulong walay mamati, mag-anam dugang ang ilang kasubo ug magtan-away sila nga daw managlagut. Si Lucas nagpasigpát sa duha ka batan-on, mopahiyum nga daw nagbiaybiay kanila, pakagilkilon niya ang pilà ka pisos sa iyang kamut, molabay sa ilang duol, ug, tapus motan-aw sa rueda, mosiyagit:
—Kalim-an, kalim-an kontrág kaluhaan ka pisos, arí ako sa ugís!
Ang duha ka magsuon magtan-away.
—Daan pa ako nga miingon kanimo — matud sa magulang —nga ayaw ihurot pagpustá ang atong kuwarta; kon napatuo ka pa, duna unta kitay ipusta karón sa mapulá!
Ang manghod miduol nga daw naulaw kang Lucas ug gikablit kini niya sa bukton.
—Ikaw ba ang mikablit? —matud ni Lucas nga milingi ug nagpamautmaut; — misugot ang imong igsuon sa akong gihagad kaninyo kun makigpusta ka ba?
—Unsa may among ipusta nga nahurot mág kapilde ang among kuwarta?
—Kon mao kanà, mosugót diay kamo?
