Si Ibarra misulod sa iyang lawak dapit sa suba, milingkod sa usa ka dakung siya ug miyahat sa langit nga nakita sa gawang sa iyang tamboanan.
Sa balayng atbang nga nahitarok sa pikas nga tampi sa suba, makita ang daghang mga suga ug mabati sa iyang lawak gikan niadtong balaya ang masadyang honi sa mga tulonggon. Kon ang batan-on wala pa maghunahunag laing butang niadtong higayona, matan-aw unta niya ang usa ka kahibulongang talanawon, sama nianang sabug igakid sa mga dulaan sa Uropa, dim, taliwala sa mga mananoy nga honi sa mga tulonggon, motungId ang usa ka dalagang makabibihag linimisan sa usa ka masulawng kahayag, dinayandayanan sa mga pahiyas nga bulawan ug mga batong mahal ug magsaput mga panaptong masihag; makit^ unta niya ang usa ka babaycng maanyag uyamut nga nagahinay paglakaw daw ang iyang mga till wala mosapigad sa salog, linibutan sa usa ka mahayag nga silaw; sa iyang atubangan nanghaklad ang mga bulak, ug mga manulonda sa langit nanagsayaw sa dakung kalipay. Makita unta ni Ibarra ang usa ka dalaga nga maayong bad, bantang ug barug ug nagasul-ob nianang mahapsay nga saput sa mga babaycng Pilipinhon, linibutan sa daghan ug nagkalainlaing mga tawo nga pulos nagmalipayon: didto niadtong pundoka adunay mga Insik, Katsila, Pilipinhon, mga militar, mga pari, mga tigulang, mga batan-on, ubp. Si pari Damaso mitupad niadtong maanyag nga dalaga ug nagapahiyum sama sa usa ka bulahan sa langit; si pari Sibyla nakigsulti usab ug si Donya Victorina nagahimilhimil sa mga maanindot nga pahiyas nga nagadayandayan sa ulo sa dalaga; ang iyang panit maputi kaayo, ang iyang mga ngipon magagmay ug maputi usab, ug sa iyang mga mata, kon iyahat na, mabasa ta ang kaputli sa iyang kalag. Sa iyang sinina nga pinya misihag ang kuwintas brilyantc nga gisab-ong sa iyang liog nga daw lina
