—Kon walay bugno wala usab ing kagawasan!— mitubag si Elias.
—Apan dili ako buut nianang kagawasan nga giingon mo!
—Apan kon walay kagawasan walay kahayag— misukli ang piloto sa dakung kaisgot;— matud nimo nga ikaw wala kaayo makaila sa imong iungsod: tuhoan ko kana. Ikaw wala makakita sa bugno nga ginahikay, wala makakita sa langit nga gidaguman: ang away adto sugdi sa natad sa mga hunahuna ug unya molusad sa yuta nga matina sa dugo; nadungog ko ang tingog ni Bathala: alaut ang mosupil sa iyang kabubut-on! Alang kaniya wala sulata ang Basahon sa Kaagi!
Nausab ang panagway ni Elias: nagabarog, walay kalo; sa iyang nawong maugdang nga dinan-agan sa Bulan mabasa usa ka pagbati nga talagsaon uyamut. Giwakli ang iyang buhok malabong ug mipadayon pagsulti:
—Wala mo ba makita nga ang tanan nanggimok? Ang paghinanok milungtad pipila ka gatus ka tuig, apan usa ka adlaw niana ang linti nahulog sa yuta, ug sa mga agiw sa kahoy nga giusap sa linti migitib ang usa ka kinabuhi, migim-aw ang turok sa binhi nga gitisok; sukad dinhi mga bag-6 nang tinguha maoy ginabatonan sa hunahuna sa atong kaigsuonan, ug kanang mga tinguhaa nga karon nagkatibulaag pa, magkahiusa da ugaling ugma-damlag, tinultolan ni Bathala. Si Bathala nga wala motalikod sa ubang lungsod, dili usab gayud motalikod sa atoa; ang iyang causa maò ang causa sa kagawasan!
Kahilum nga mahinuklugon maoy mibanus mining mga pulong. Samtang nangahilum sila, ang bangka nga gianod sa mga balud nagkaduol sa piliw. Si Elias maoy unang mitingog.
—Nan, unsa may isulti ko sa nanagsugo kanako?— nangutana sa sinultihan nga lahi na sa ganina.
—Human ko na ikaw pahayagi: nga gikasubo kog daku ang ilang kahimtang, apan nga maghulathulat lamang una sila, kay ang mga kadaut dili man katambalan ug laing mga kadaut ug kay niining atong masulub-ong kahimtang kitang tanan sadan man.
Si Elias wala na mobalik pagtubag; miduko siya, mipada yon pagbugsay, ug sa pagdunggo na sa daplin nanamilit kang Ibarra ug miingon:
-431 -
