—Pasalamatan ko ikaw, ginoo, tungud sa imong pagtagad kanako. Alang sa imong kaayohan pangayuon ko kanimo nga hikalimtan mo ako sa umaabut nga mga adlaw ug ayaw ako pag-ilha sa bisan unsang higayon nga imo akong igakita.
Ug sa tapus mosulti niini, mibalik pagbugsay sa bangka padulong sa usa ka libon sa lapyahan. Sulod sa hataas nga panahon sa pagtadlas sa linaw, si Elias wala gayud motingog; daw wala siyay laing gikalingawan pagtan-aw kon dili ang mga bula sa tubig nga nagpangidlap sama sa diyamante inigtuslob na niya sa bugsay, mga bula nga mangahanaw usab dayon daw motidlop sa kahiladman sa linaw.
Sa katapusan ang bangka midunggo; usa ka tawo migula sa libon ug miduol sa piloto. —Unsa may isulti ko sa Kapitan?— nangutana.
—Ingna siya nga kon si Elias dili mamatay pag-una, motuman gayud sa iyang pulong— mitubag sa dakung kasubo ang piloto.
—Sa ingon niana, kanus-a ka man diay motipon kanamo?
—Sa panahon nga ang inyong Kapitan maghunahuna nga miabut na ang takna sa kalisdanan.
—Maayo; ari na ako!
—432—
