—Isulat ko, Padre, isulat ko kana, ug kinsay nasayud kon hipiksan ba ikaw usa ka mitra! —mitubág ang Alferez nga nagkatawá sa kalipay ug mitan-aw sa bukton sa iyang sapút sa pagka-Alferez.
—Basta baya, ha? Padad-i ako ug upát ka buók sundalo nga dili managsul-ob sa sapút nga sinibíl. Ayaw lamang paglangás, kay karong gabii, sa ika 8 ang takna, mag-ulán gayúd ang mga krus ug mga estrelya.
Samtang kini nahitabo didto sa kuwartel; usá ka tawo nagadagán padulong sa balay ni Ibarra ug milagsik pagsaka sa hagdanán.
—Ania ba si ginoo Ibarra? —nangutana si Elías sa binatonan.
—Atua sa iyang gabinete, may buhat.
Si Ibarra, aron paglingaw sa kabangá nga iyang gibati sa la- biháng paabut sa takna sa iyang pakigsulti kang María Clara, mi- sulod ug nagkuri-kurî didto sa iyang laboratorio.
—Ah! ikaw ba diáy, Elías? —miingón; —naghandum akó kanimo karón; kagahapon nalimot akó pagpangutana kanimo sa ngalan sa Katsila nga tag-iya sa baláyng gipuy-an sa imong apohán.
—Ginoo, wala ako moanhi sa pakigsulti kanimo bahin kanako . . .
—Tan-awa —mipadayon si Ibarra nga wala makamatngon nga gikutasan ang batan-on, ug gidaitol niya sa siga sa kalayo ang pinutol nga kawayan nga iyang gibitbit; —aduna akoy hisusihán: kining kawayan dili duktan sa kalayo . . .
—Dili kanang kawayan maóy akong gianhi karón, ginoo Ibarra; mianhi akó aron pag-ingón kanimo nga hipuson mo ang imong mga papel ug kumalagíw ka dinhi sulod sa usá ka gutlo.
Si Ibarra mitan-aw kang Elías nga nahingangha, ug sa pagkakita niya sa nawóng niini nga nagligdong pag-ayo, hibuhián niya ang pinutol sa kawayan nga iyang gibitbit.
—Sunoga ang tanang mga butáng makapaturók ug katahap sa mga Katsila batok kanimo, ug sulod sa usa ka takna lumikáy ikaw ngadto sa usá ka dapít diín mahilayó ka sa kadaut.
—Ngano man? —nangutana si Ibarra.
—Tagoi pag-ayo ang tanán mong mga butang mahál
—Apan ngano man?
