si Sinang, ang iyang ig-agaw nga si Victoria ug ang maanyag nga Iday.
Ang Bulan, nga niadtong higayona nag-anam nag kapikas, misugod na pagdan-ag sa langit ug ang iyang maluspad nga kahayag mitakud sa mga panganod, sa mga balay ug sa kakahoyan, ug nakahatag nianang katingad-ang mga landong masabug igakita sa mga gabiing bulanon.
—Dili diyutay ang palad nga imong nakab-ut sa pagpakagawas niarong mga panahona!— matud ni Kapitan Basilio kang Don Filipo;— gisunog hinuon ang imong mga basahon, apanang uban napildihan mga butang labing mahal kay kanimo. Usa ka babayc miduol sa rihas ug milili sa sulod. Masiga ang iyang mga mata, namiyahok ang iyang mga aping, dinunghay ugnanglingkaag ang iyang buhok: tungud kay gibanwagan man sa Bulan, ang iyang panagway kahibulongan uyamut.
—Si Sisal— matud ni Don Filipo nga nahitingala, ug human molingi kang Kapitan Basilio samtang milakaw ang buang, nangutana: —Wala ba siya didto sa balay sa usa ka mananambal? Naayo na diay sa iyang sakit?
Si Kapitan Basilio mipahiyum nga masulub-on. —Ang mananambal nahadlok nga isumbong nga higala ni Don Crisostomo, busa ang buang iyang gihinginan sa iyang balay. Karon kanang alaut naglaroylaroy na usab, buang gihapon, magsamot ug awit. dili manghilabut ug atua magapuyo sa lasang...
—Unsa pa may laing nanghitabo sa lungsod sukad sa akong paghalin dinhi? Nasayud ako nga aduna kitay bag-ong kura ug bag-ong alferez...
—Makaiilisang mga panahon, ang Katawhan nagasibug!— nagkanayon si Kapitan Basilio nag nagpalandong sa mga pana hon nga nangagi.— Tan-awa lamang: sa sunod adlaw sa imong paggikan, hingkaplagan nga patay na ang sakristan mayor, nagabitay sa kisami sa iyang balay. Si pari Salvi nasakit uyamut sa kamatayon niadtong tawhana ug gipahipus niya ang tanang mga papel sa sakristan. Ah! si pilosopo Tasyo namatay usab diay ug didto ilubong sa kalubngan sa mga Insik.
—Alaut nga Don Anastasio!— matud ni Don Filipo nga nanghupaw;— nan, ang iyang mga basahon?
