esis adoptenda da la Komisitaro, quan on pregis formacar detale la nuva linguo. E, fidela ye ca programo, ca komisitaro (la Commission permanente) serioze diskutis la duboza punti di « Ido »; on eskartis multo (exemple la formi vicanta la tempi kompozata di la verbi : amabas esis amanta, amabis, amabus, edc.); ed on modifikis multa pronomi e granda parto di la vortaro propozita da Ido. En kelka punti do nia linguo sequas voyo inter Esperanto ed Ido; en altra (malmulta) punti ol diferas de Ido, ube il (ol) sequas Esperanto. Or, en nia linguala diskuti esos duktiva a klareso e mem necesa, havar preciza e senpene distingebla nomo por la tri « dialekti » di la sama linguo, quin on debas a Dro Zamenhof, a Sro de Beaufront sub la nomo Ido, ed a ni. Bezonas povar dicar senkonfuze, exemple (me riprezentas per X la nomo serchata di nia linguo) : « Esperanto havas la sola formo ili, ube Ido havis la formi li, illi, elli, olli e X dicas li, ili, eli, oli. » « Esperanto adoptis la Franca vorto ruĝa, Ido prenis la Latina rubra, sed la vorto di X, reda, esas preferinda, pro ke ol esas komuna a la Angla linguo ed a la Skandinava lingui, ed esas konseque konocata da plu multa homi ». « ldo uzis la formo osto quale pronomo di neutra genro, sed en X osto povas uzesar (quale en Esperanto) quale substantivo, pro ke ni havas formo plu komoda por la pronomo ». Mem kande on deziras acentizar la simileso e la samfamilyeso di ca tri dialekti, esas avantajoza posedar distingiva e ne tro longa nomi, jus quale se on parolas pri la tri Scandinava lingui, la Dana, la Suedana et la Norvegana. Nedefinita o malbone definita termini esas misguidanta e konfuziganta. Evitar omna malklara vorti, co devas esar la unesma leciono di la adheranti di Linguo Internaciona.
Ultre ca argumenti, qui aparas a me decidiva kontre la nomo Ido quale nomo di nia linguo definitiva, me devas anke parolar pri altra argumento, pri qua me preferus silencar publike, sed qua esas tante grava, ke ol esas absolute mencionenda hike. Multa homi bonvolanta dicas, ke on ne
