taj de ci[1] por ciaj inspiratoj, o Racio. Sed tiuj temploj estis al me plachantaj ; mi ne estis tiam lerninta cian dian arton ; en ili mi trovis Dion. En ili oni kantadis religiajn kantajhojn[2], kiujn mi ankorau memoras : « Saluton, stelo de l’maro…, Reghino de tiuj ghemantaj en nia larma valo » ; au plie : « Mistika Rozo, Turo ebura, Ora Domo, Matena Stelo ». Jen, Diino, kiam mi ekmemoras tiujn chi kantojn, mia koro fandighas, mi ighas preskau malkonfesanto[3]. Pardonu al mi tiun chi ridindajhon : ci ne povas imagi la charmon, kiun tiuj barbaraj magiistoj enigis en tiujn versojn, kaj kiom kostas al mi sekvi la Prudenton[4] tute nudan. |
ne ja studyis tua deala arti. En oli me trovis Deo. On kantis en li himni quin me ankore memoras : « Saluto, stelo di l’maro, rejino di ti qui jemas en ica valo di larmi » ; od ankore : « Rozo mistika, Turo ivora, Domo ora, Stelo di l’mateno… » Yen, deino, kande me memoras ta kanti, mea kordyo fuzesas, me divenas preske apostata. Pardonez a me ta ridindajo. Tu ne povas imaginar la charmo, quan ta barbara magiisti enklozis en ta versi, e quante kustas de me sequar la raciono tute nuda. |
Rusa Esperantisto rimarkigas da ni la sequanta fragmenti di la Faraono :
« Ventumiloj el grandegaj blankaj strutaj plumoj, en bronzaj
- ↑ Rimarkez en la tuta peco la malbeleso di ci, cia (vice tu, tua : la max internaciona de la personala pronomi !)
- ↑ Hike kantajhoj, pose kantoj : ajh esas do neutila. Rimarkez la perifrazo religia kanto vice himno.
- ↑ Malkonfesanto vice apostato : tute klara !
- ↑ Hike la raciono nomesas Prudento ; supre ol nomesis Racio. Ta nekonsequanto ne eventus, se Esp. primitiva esus adoptinta quik la justa vorto.
