nebezonata, kaj mi pli volus radikojn nedifektitajn ». Kad Dro M. preferas, ke on alterez li necese per pronuncado ? « Lau mia opinio, la skribmaniero devas sin alkonformigi al la fonetiko, sed ne inverse. » Sed se la fonetiko esas tro malfacila ? — Dro M. admisus, ke on tute supresus ta sono en LI. ; sed il ne komprenas, ke on konservas ol en kelka radiki e supresas ol en la ceteri. — To esas la kulpo di la Fundamento, o prefere di la kulto a la Fundamento : nam la « konservemi » ne audacas reformar la vorti ja kontenita en la santa libro, por konformar li a la nuva vorti. To esas bela exemplo di la malordino, quan genitas la malsaja acepto di « netuchebla » formi.
Dro M. astonesas, ke la Idisti tute supresis la sono reprezentata da gh. To ne esas exakta : ni atribuas la sono Esp. gh a la litero j ; ni do supresus prefere la sono Esp. jh, qua esas min internaciona e konseque plu malfacila por multa populi. Sed reale, la du soni gh e jh esas etimologie identa : la sama vorti havas la sono gh en un linguo e jh en altra (komparez E. gentle a F. gentil, F. jardin ad I. giardino, e. c.) Do, identigante ta du soni, ni nule konfuzigas la radiki ; tute kontre, ni konformigas li a la vera etimologio.
De la 15a decembro, la Vocho de Kuracistoj havos la signizita literi. To pruvas, ke la ortografio kun h, rekomendita da Dro Zamenhof e laudita da la Polona Esperantisti, semblas netolerebla a la max multa samideani. Kad tala fakti instruktos fine Dro Zamenhof pri sa eroro ?
Ehho Esperantista, no 29 (3a kongresa numero), publikigas Io pri belsoneco, artiklo en qua rusa Esperantisto entraprezas judikar la questiono de germana vidpunto. Il montras per statistiko, ke la diftongi aj, oj, ej, uj e au esas ankore plu ofta en germana kam en Esp. Quon to pruvas ? Simple ke la germana esas malfacile pronuncebla da multa populi, quon on ja savis[1]. Sed l’autoro pretendas pruvar per sa « cifri », ke nia « argumenti » e mem nia « agadmaniero » esas « nekonsequanta » e « nesincera » ! Ni ne diskutas kun ti, qui uzas tala « argumenti » e tala rezoni. Ni rimarkas simple, ke ta « honesta e verama homo » diskutas kontre ni, lor de italiana vidpunto, lor de germana vidpunto, t. e. flatas ed ecitas kontre ni, sucedante, la nacional egoismi e proprami. To karakterizas la nobla e loyala taktiko di nia adversi, quan ni ja denuncis (Progreso, p. 432) ! Sed ol esas vere poke ciencoza ; e ti qui argumentas kontre ni de diversa nacionala vidpunti, tute neglijas pozar su en la internaciona vidpunto, qua esas la sola vera
- ↑ Ni memorigas ke germana linguisti, quale So Seidel, konsilis supresar la diftongi, pro lia generala malkomodeso. (Progreso, p. 507).
