|
tempa, ne shajnas esti lin tre haltiginta. Jesuo neniam rigardis la teron, nek la richajhojn de la tero, nek la potencon materian, kiel valorantaj la zorgon priokupi sin pri ili. Li havis nenian gloramon eksteran. Kelkafoye, pro kunsekvo natura, lia granda graveco religia estis preskau tuj aliighonta en gravecon socian. Homoj venis lin peti fari sin jughanto kaj arbitracianto en la demandoj profitaj. Jesuo forpushis tiujn proponojn kun fiereco preskau kiel insultojn. Plena je sia idealo chiela, li neniam elighis el sia malshatema malricheco. Pri la du aliaj komprenajhoj pri la regholando de Dio, Jesuo shajnas chiam esti konservinta ilin samtempe. Se lia ununura penso estus, ke la finigho de la tempoj estis baldaua, kaj ke estis necese pretighi al ghi, li ne estus preteririnta Johanon-Baptiston. p. 151 : … Fine, pushante la homaghojn de sia honorado al trograndigoj ghis tiam nekonataj, shi teren kushighis kaj vishis per siaj longaj haroj la piedojn de sia majstro. La domo plenighis je la bonodoro, je la granda ghojo de chiuj, escepte tiun de la avara Juda de Keriotho. Konsiderante la kutimojn shparemajn de la kunularo, tio estis vere malshparo. |
nek la materyala povo, quale meritanta, ke on su okupez pri li. Il havis nula extera ambicyo. Kelkafoye, per naturala konsequo, sa granda religyala importo preske chanjis en sociala importo. Homi venis demandar, ke il divenez judikanto ed arbitranto en questioni di interesto. Jesu repulsis ta propozi kun fiereso, preske quale insulti. Plena de sa cielal idealo, il ekiris nultempe ek sa malprizema malricheso. Pri la du cetera koncepti di la rejolando di Deo, Jesu semblas li konservir sempre samtempe. Se sa unika penso esus, ke la fino di la tempi esas balda, e ke oportas su preparar ad ol, il ne esus superirinta Johano-Baptisto. … Fine, pulsante la manifesti di sa kulto ad exajeri til lor nekonocita, el prosternis e vishis per sa longa hari la pedi di sa maestro. La domo esis plenigata da la bonodoro di la parfumo, ye la granda joyo di omni, ecepte di l’ avara Juda de Kerioth. Konsiderante la sparema kustumi di la asociitaro, co esis vera malsparego. |
|
On rimarkos, ke ni havis okaziono uzar la infinitivo pasinta : komprenir esti kompreninta; existir esti ekzistintaj; ritenir esti haltiginta; konservir esti konservinta.
Pri la stilo ipsa di la tradukinto, ol esas konforma a la « spirito » di Esperanto primitiva, ed a sa fundamentala tendenco, qua esas : max granda (tro granda) sparemeso pri radiki, e konseque uzado (trouzado) di vorti derivata e kompozita. Kelka exempli suficos ad montrar ca tendenco : malmeto (p. 7) vice supreso; supersufichegaj
