Vivo de Jesuo de Ernest Renan, esperantigis E. Gasse (Le Hâvre, 1907). — Ca traduko esas aparte interesanta per sa ortografio : la autoro ne povis uzar la supersigni, e pro co il uzis la rimedo ja de longe konsilita da la Maestro, sed nultempe uzita en verko tante longa : c. e. la vicigo di la supersigno per h pozita dope. Cetere Dro Zamenhof mem aprobis la autoro. Co esas do la unesma experimento, quan on facis pri ca sistemo ortografiala, ed ol permisos ad omni judikar ol praktike. Ol advenas tre oportune, kande la reformo di l’ ortografio esas diskutata. Ja ca publikigajo esis favore aceptata da la max konservema Esperantisti, qua esus ol akre malaprobinta sis monati plu frue, c. e. ante ke nia Komitato decidis la vera e necesa reformo. Ni do konsilas ad omni, quin interesas la questiono di la reformi, lektar ica verko, qua cetere esas tante famoza ed historyale grava. Por ke nia lektanti povez judikar adminime sa skribformo, ni imprimas hike extraktaji kun lia traduko en ES. :
|
Chapitro dekkvina
La ideo fundamenta de Jesuo estis tuj de lia unua tago la fondo de la regholando de Dio. Sed chi tiu regholando de Dio, tiel, kiel ni jam diris, Jesuo shajnas esti kompreninta ghin lau sencoj tre diversaj. Che momentoj, oni konsiderus lin kiel estro popolregana, volanta tute simple la regadon de la malrichuloj kaj de la malfelichuloj. Aliajn fojojn, la regholando de Dio estas la plenumigho lauvorta dela aperoj de Danielo kaj Henohho. Ofte fine la regholando de Dio estas la regholando de la animoj, kaj la liberigho baldaua estas la liberigho per la spirito. La revolucio volita de Jesuo estas tiam tiu, kiu reale : la fondo de religio nova, pli pura ol tiu de Mosheo. Chiuj tiuj pensoj shajnas esti ekzistintaj samtempe en la konscienco de Jesuo. La unua tamen, tiu pri revolucio |
Chapitro dekkinesma
La fundamental ideo di Jesu esis (ja) de sa unesma dio la establiso di la rejolando di Deo. Sed ica rejolandon di Deo, quale ni ja dicis, Jesu semblas komprenir en senci tre diferanta. En ula momenti, on vidus en il chefo demokrata, qua volas simple la regno di la malrichi e di la malfortunozi. Altra foyi, la rejolando di Deo esas la realigo literala di la vizioni di Daniel e Henok. Ofte fine la rejolando di Deo esas la rejolando di l’animi, e la balda liberigo esas la liberigo per la spirito. La revoluciono volita da Jesu esas lor ica, qua reale eventis : la establiso di nuva kulto, plu pura kam ica di Mozes. Omna ca pensi semblas existir samtempe en la koncio di Jesu. La unesma tamen, ca di tempala revoluciono, ne semblas il multe ritenir. Jesu nultempe rigardis la tero, nek la richaji di la tero, |
|
