../legens doceo' pro 'lego et doceo/ quae compositio intransitiua est®, hoc est ipsam in se mauere ostendit personam, Obliqui uero casus participiorum ad hoc sunt utiles, quod non solum sine coniunc- tione proferuntur cum obliquis casibus nominum, sed etiam ad alias transeunt personas"... 5
Nee mirum ad formam adiectiuorum haec dirigi^ cum paene (i. p. 556) ^^j^ habeant participia nominum quoque adiectiuorum. Accidentia* enim propriis uel appellatiuis nominibus significant... Nee nos moueat, quod sunt quaedam uerba, quae naturaliter ad mares pertinent uel ad feminas ut 'fotuo^ nubo' 'fotuens, nubens'...quod lo adeo natura ipsius uerbi et participii communis est trium generum^...
Et contra uituperationis causa possum dicere, ut luuenali"^ in I :
- nubit amicus ^
...ad similitudinera optatiuorum". Nascitur autem participium P. 191a praesentis et praeteriti imperfecti a prima persona praeteriti im- 15 perfecti in omni coniugatione. Nee mirum ^, cum prima persona honestior est caeteris. Virgilius in II Aeneidos :
- deuellimur^ inde
- Iphitus et Pelias mecum.
Fit autem participium mutatione extremae syllabae supra dicti 20 temporis et personae, id est 'bam' in *ns,' ut 'amabam amans,' 'doce- bam docens,' 'legebam legens,' 'faciebara faciens,' 'muniebam muniens,' exceptis in ' eo ' desinentibus quartae coniugationis uerbis, quae contra aliorum regulam i habent ante 'bam' productum — quam tamen antiqui diptongum scribentes transmutationem " uocalium fac- 25 tarn" ostendebant^: 'adeibam,' 'queibam*' pro 'adiebam,' 'quiebam'...
5. .i. ishinonn persan diatremdirgedar uerhum 7 participium
continued q ^ intan adcomlatur dobrethir
1. ,i. cit coitchenna anmman n'^ adiecta 2. inna aicciditi 3. Consentius C^) .i. med asbeir in fer intan rhbis ocind oipred • ^o fotuo goithimm • 4. .i. atrobair^ each cenel 5. .i. briathar femin son infechtso doaccomol doanmanaib mascwi/indaib* 6. .i. amal rondgabsat inoptit
1. .1. abuith 6n chetni phersin 2. .i. docuirethar cetna persan sin^ persana aili chucae 3. cumscugud • e • tar • i • condeni • ei • 35 deognr
5. i.e. 'tis the same person to which the verb and the participle refer.
continued g j ^. when they are conjoined to a verb.
1. i.e. (it is no wonder) though they are common, like nouns adjective. 2. the accidents. 3. i.e. this is what the man says when he is at 40 the operation, futuo. 4. i.e. every gender can say it (of itself, scil. amo, moneo, etc.). 5. i.e. this is now the conjunction of a feminine verb with masculine nouns. 6. i.e. as they are in the optative.
1. i.e. its being from the first person. 2. i.e. a first person here takes other persons to it. 3. the change of e over i, so that it makes 45 ei diphthong.
a: MS. transmotatione
b: MS. facta
c: MS. adibam quibam
d: leg. nmal amnmann
e: with a-trohair cf. asrobair Sg. 198" 18, asrobar Ml. 17"23
f: leg. mascuil? J.S.
g: cf. p. 62, note a
