Sa katapusan midangat ang adlaw.
Si Simoun, sukad pa sa buntag, wa gayod mahigula sa iyang balay, nagkapulikig hapnig sa iyang mga hinagiban ug sa iyang mga alahas. Ang mga butang mahal nga mao kaniyay nakapasapian sa labihanay, didto iya nang gigakutan sa usa ka dakong maleta nga puthaw nga gihapinan pagputos sa mabaga nga Iona. Diha sa gawas dihay diriyot nga mga kahon nga gisudlag mga pulseras, mga alpiler nga bulawan, tingali mga gasa kadto nga iyang gihunahunaan nga ihatag. Siya gumigikan na gayod uban sa Kapitan Heneral nga wa na gagod mosugot nga lugwayan pa ang iyang pagpamunoan, nagkahadlok kon unsa na usab unyay tabi sa mga tawo. Ang mga matahapon nagpasabot nga si Simoun dili mangahas sa pagpabilin nga siya na lang usa, kay tingali unya, kon kawadan na siyag sandigan, siya panimaslan sa daghanan niyang gipanapi nga nangaalaot, labi na kay ang Heneral nga mopuli dinhi nadungog nga maoy panig-ingnan sa katul-id ug nga ti ngali unya, ipauli ang pipila nga iyang nasapi. Ang mga indiyo nga matuhotuhoon hinoon nagtoo nga si Simoun mao ang panulay nga dili na gayod mobulag sa iyang hisakpan. Ang mga dautag hunahuna nanagkidhat sa usa ka kidhat nga makasasala ug nagkanayon:
“Sa naupaw na ang kamaisan, nanlupad sa laing dapit ang dulon.”
Pipila da kabuok, diriyot da kaayo, nanagpahiyum ug wala magbanha.
Sa pagkahapon, si Simoun nagpahimangno sa iyang sulogoon nga kon duna gani batan-ong nga mangita kaniya nga ginganlag Basilio, pasudlon dayon. Unya nanira gilayon sa iyang lawak ug nagpalandong sa halaum nga pagpalandong.
