हो। करूज जेवतात. वलयेवटेजच्या मजशांकडल्यान तीं केळ्जाच जेवण चडकरून धा ते पंदश उोरवां, चाळीस ते पळ्जाझ रूपये, भांगशं, पळ्नास ते शंबर कळशे सोशे आजी किल्लीच्या (घराण्यांतल्या) जेवणाचो रवर्च इतलें वघूमूल्य व्हवन्याचो बापूय व्हंकलेच्या बापायक दिता. किल्लींतलीं मजशां व्हवन्याच्या बापायक देजांत थरील्लीं णोरवां दिवपांत पाल्तव दितात. मागीर एकाद्रया शुभ दिसा व्हंकलेची मंडळी व्हवन्याचे घर पळोवपाक आळी देजांत दिवपाचीं गोश्वां पळोवपाक व्हवन्याच्या घश वतात. चड मनशां आझाल्याए वतना ते आपल्या जेवणारवातीर शिदो व्हएतात. कमी मनशां आसल्यार मात व्हवरेकार तांक जेवणाचे झगळे साहित्य दितात आळी ते आपले जेवण करूज जेवतात. दुसन्या दिसा व्हंकलेच्या पक्षाकडल्या लोकांक देज म्हणूज जासलीं जाल्यार ती बदलून दितात. तांणीं गोश्वां पसंत केलीं म्हणजे बापला जांवाची कार्यवळ जाता. त्या वेळाए सगळे शांवकरी शतच्या अांगाक तेल - हळद लावन कहयेचेर व्हावपाक वतात. त्या वेळार व्हंकले वटेजचे लोक तांच्या फाटोफाट व्हंयेचेर वतात. उपशंत कुकमाची तांबडो वा हळदिचो हळदुवो रंग तयार करून एकमेकांच्या आंणार उडयतात. बापला हो लण्ञाचो महत्त्वाचो विधी आमता. हाच्या उपशंत एक - दोज म्हयव्यांजी एए थिहन जांवाचो एक विधी जाता. तेळला व्हवशे आपल्या लोकांवांगडा व्हंकलनेच्या घश वता, वतजा तो आपल्या वांगडा सोन्याचे कळशे, दाळ, तांदूळ, बोयडे आजी जेवतात. दुस-या दिसा सकाळीं व्हवरो आजी व्हंकलेक आंशणांत दोणो दिता. तिका जर कहतरो माळवळतो जाल्याश् ती त्या दोप्यांतल्तो झोरो पियेता आजी जमिल्लद्या लोकांक सोशे वॉट्टा. माणीर ती व्हवन्याक सोन्याची दोणो दिता. ताका व्हंकल्त माजवली जाल्याश् तोय तशेच करता. पूण जर व्हवन्याज दिल्लो झोन्याचो दोणो व्हंकलेज घेतलो जा जाल्थार तो तिका कांय पयशे, कपडे वा भांगरां दिता आजी तिचो हयकार मेळयता. तरीय जर व्हंकलनेज पसंती द्वारवयत्नी जा जाल्यार मागीर जमिल्लयो व्हंकलेच्यो भयणी आजी इश्टीणी व्हवन्याचीं खूब घेतात. ताच्या उपरांत दोजय पक्षांचे लोक परत एकंठांय येवज आपल्या सोयन्यांशेर वचूल तांकां म्हूर्त कळयता. सगळ्यांत जिमणी ९९८ कोकणी विश्वकोश : ४ ती आपल्या मामाणेर वता. थंयच्याज कांय दादलने आजी बायलो तिका दबाज्यान व्हवन्याच्या घरा वहश्तात. गांवाचे शिमेकडेन पावल्याउपशंत व्हंकलेक मदीं दवश्रूज व्हडा-व्हडाज बोवाळ मारतात. उपशांत कहवरो हातांत धोणूबाण घेवल एकटयाच्या एवांद्यार बसूल थंय येता. मागीर थंय सादें झूज जाता. तें झोंपल्या उपरांत व्हंकलेक व्हवन्याच्या घश व्हरतात. थंय तिका अश्टपुत्री व्हेंसपाक दितात आजी माणीर थोडया वेळाज तांचें लज्ज जाता. बसयतात. गांव पुशेयत सिंण बॉणा आजी हेर देवता हांकां उद्देशूज मंत्र म्हण्टा. व्हवरो-व्हंकल एकमेकांच्या कपलाक कुकूम लायतात. माजीर गांव पुरोयत एका बुडकुल्यांत शित करूज ताचो पितशंक जिवेद्य दारवयतात. व्हवन्या - व्हंकल्तेक त्या जिवेद्याक हात लावपाक सांगतात. माजीर व्हंकल व्हवन्याचे किल्लींत आस्पावली अशी घोशणा दिल्ले जिब्जस ती रवाता. मागीर व्हवशे आजी ताचो आवंय - बापूय तिका घरांतलें जेवण जेवपारवातीश् सांगतात. तिणे जर तें आयकुंक व्ज्ञा जाल्यार तिचे इत्सेप्रमाण तिका एकाद्री भांशशची वस्त बी दितात. पश्त वतात. पूण तिझया दिसा व्हंकलेच्या सोयन्यापैकी कांय बायलो एवावपाचे जिळजस घेवन कहवन्यागेर वतात अाजी ते जिन्जस व्हवन्या अशी व्हंकलेची भावजा जावंची व्हय म्हणून ही भेट दिवपाची आप्तता. व्हवन्यावटेनचेय लोक ह्या बायलांची बरो मान-पान द्ववश्तात. आसता. पूण कांय विधी चड आसतात ते अशे - ह्या लण्जाच्या विधीतलो पुरोयत भट आसता. व्हवरोव्हंकल शाळिग्राम शिळे नुश्वार एकजिश्ठेची सपूत घेतात. व्हवरो हातांत सुरी घेवज व्हंकलेचे भोंवतणीं सात प्रदक्षिणां घालता आजी माणीर तिच्या कपलाक कुकून लायता. व्हंकलय ताच्या कपलाक ओपोरटिपी : एकाद्रद्या चेल्याक जर एक चली मानवली आळी तांच्या लज्जति जर किर्तेय आडश्वळी आसल्यो जाल्याए तो चलो ते चलयेक उबारूज व्हरता आजी ती ताची बायल म्हणताच्या �
