कोंकणी विश्वकोश : ४ भोणचेंच पडटा. आत्म्याचे संसरण हिंदू धर्मातल्या सणळ्या पंथांजी मान्य केलां. ह्या संसश्णांतल्यानं मुक्त जावप, जल्म - मरणाच्या आजी पुजर्जलमाच्या फेश्यांतल्याज सुटप, हाकाच मोक्ष अहण्टात. कर्म योग, ज्ञाजयोग वा भक्तियोग हाकालागूज मजीस मुक्त जावंक QানFনা. चातुर्वण्र्यवेवस्था : वर्णाश्रमधर्म हें हिंदू धर्माचे एक आंग. जसो जसो समाज वाडूंक लागलो आजी लोकांचे वेवसाय वेगवेगळे जायत गेले, तेव्जा तांची किटेंतरी जेम ल्तावन वेवस्था कश्तंक जाय अशी गरज समाजश्क्षकांक दिसूंक लाणली आली तशी ती वेवस्था करतला तातुंतल्याज चातुर्वण्यचिो उणम जालो. सुरवेक वैदिक समाज एकवणचि आशिल्लो. पूण समाजांतल्या मजशांचे उपजत प्रवृत्तींतल्याज ब्राह्मण, क्षत्रिय, वैश्य आजी शूद्र अशे चार वर्ण जिमणि जाले. जे णिब्याजी ते ब्राह्मण जाले, जे झुजारी ते क्षत्रिय जाले, जांणी उत्पादल, वितरण आपणायलें ते वैश्य जाले. हांचे भायर जो वर्ण उश्लो"तो शूद्र जालो. अशे तरेज चातुर्वण्यात समाजाची विभागणी जाली. सुरवेक ही देवस्था शुण - कर्माचेर आदारिल्ली पूण फुडल्या शास्त्रकाशंजी चातुर्वण्र्य हे जल्मसिध्द माजले. तेव्लाझावल समाजांत उच्च - जीच भाव वाडीक ुनाउाट्नो. जातिभेद : आयचो हिंदू समाज वर्णबध्द जासूज जातिबध्द आझा. ब्राह्वाण वर्ण जासूज एक जात जाल्या. हेश् वर्णय जा जाल्यात. त्या वर्णातल्यो जाती मात कायम उएल्यात. हिंदू समाजांक असंख्य जातींजी विभाणला. पयल्तींच्या चार वर्णातल्याज ल्हव ल्हव करून वेगवेगळ्यो जाती उत्पब्ज जाल्यो. दर एक जात स्वताक दुसरे जाती पश्स उच्च समजता आनी हो उच्च - नीच भाव देवाज निर्मिला तेचभशेन ह्यो सगळ्यो जाती ईश्वशज जिमणि केल्यात असो समज आशिल्लो जासूल वेवसाय, आचार, आहार, उपास्य देव, देशभेद, पंथ ह्या कारणांक लागून उत्पन्न जाल्यात, जातीजी आजीक उपजातीय अशाच कारणांनी निमणि जाल्यात. अस्तंती विद्येची प्रभाव, उद्येणीकीकरण आश्रमवेवस्था : हिंदू धर्मात चार वर्णाभशेज, ब्रह्मचर्य, गार्हस्थ्य, वाजप्रश्थ आजी संब्यास अशे चार आश्रमूय सांगल्यात. ही - कों, वि. सं. मं. पूरक जोंद - संस्कृती वळश्वतात. मुंबयंत तांकां कांयकडे पवया वा फातडा म्हण्टात. मध्य ぐに3 हिजडी प्रदेशांत तांकां एवमुआ जाल्याश् चेल्लईत तांक खोजा म्हणून वळएवतात. म्हळ्याए ते जपुंसक आझतात आजी कांय हिजडे स्वताचे एवञ्चीकरण करून घेवन हिजडे जातात. जपुंसक आसल्याबणर पवया जातीत प्रवेश मेळला. जेब्जा एक मजीस पवया जावपाक सोदता, तेव्जा तो एकाद्रया पवयाकडे वचूज आपली इत्सा उक्तायता, उपरांत तो पवया ताच्या उजव्या काळांत फूक घालूज सूय घेवल ताचे दोलय काल तोपता आजी आपूण केल्जाच चोरी करचोला तेचभशेज एकाद्रे बायलेचो मुरवत्यार जावचोजा अझो झोपूत घेवपाक लायता. उपरांत ताका उमेदवार म्हणूज जातीत प्रवेश मेळटा. हे उमेदवारीचो काळ स म्हयज्ञे ते एक वसंमेरेज अासता. हेउपरांत तो गोड उवाता, बायलनेचो भेस कश्ता आजी सोयन्यांक जेवण दिता. ताका धलाडे, झिनिडे, लाडुडे, श्विमडे अशें बायलेचें जांव बारीक जदर आसता. ताच्या नपुंसकत्वाचीय चांचणी घेतात. तो जपुंझक आशिल्लद्याचें सिध्द जातकच ताच्या एवच्चीकरणाचो समारंभ तो स्वताच आपलें जलजेंद्रिय कापूज उडयता. हो ताचो पुजर्जल्म जालो अशें माजून ताका जातींत प्रवेश दितात. चाळीस दीप्त तो हिदूल शुजशतांत श्वची केल्ले हिजडे हे बहुचश देवीचे भक्त आसतात. बहुचश ही चारण वा भाट बायलेचे भूत आझा अशें माजतात. अहमदाबाद, पंचमहाल, काठियावाड, कच्छ आजी एवाञदेश ह्या भाणांजी कांय पवया जातीचे हिजडे मेळटात. तांच्यांत हिंदूभशेज मुसलमाजय आसात. ते स्वताक बहुचश देवीचे निवासस्थान मालतात. हिंदू आजी मुसलमाज पवयांभितर शेटी - वेव्हार जायनात. पूण दिझपाक ते झारकेच आसतात. इ.सं. १८८0 वसा बडोद्याच्या गायकवाड सरकाराज आपल्या शज्यांत श्वचीकरणाची चाल बंद केली. तेब्जा पवयांक खूब कोप जावन्न ते सात जल्ममेरेज जपुंसकच उरतले असो भंय तांणी उक्तायलो. हे लोक बहुचश देवीची मूर्त पुजतात. ते जेब्जा भिक मागत गांवाणांवांजी भोवतात तेल्ला त्या प्रदेशांतल्या बहुचश देवीच्या दर्शजाक ते चुकजासतजा वतात. ते हिंदू आजी मुसलमाज ह्या दोणायचेय झण मजयतात. बहुचरा देवीचीं पदां म्हणत भिक्षा माणप हो ह्या लोकांचो मुश्वेल धंदो आसा. कोणाच्याय दारांत उबो शवज ते व्हडल्याल 'बहुचरा तुमचें आजी तुमच्या भुरणे - बाळांचे बरें करतली' अशें तांकां गाळी घालतात. शाळी घालुजय भीक मेळ्ळिजा जाल्यार ते भीक घालतात. �
