तमीळनाडू नागस्वरम्,मृदंगम्,हीं हांगासल्ली खाशेलीं वाद्यां. हांगा रगंभुंयेकूय व्हड परंपरा आसा.परंपरीक ‘ भागवत मेळा ‘ हो हांगा पयलींपसून चलत आयला.पुराणीक आनी राजकीय प्रचारात्मक नाटकां हें नाटयसाहित्याचें खाशेलपण.टी.के.शण्मगम्,एम्,.जी.रामचंद्रन,शिवाजी गणेशन हे हामगाचे नामनेचे आद्य नट. 1917 सावन चित्रपट वेवसायाक मद्रासांत सुरवात जाली.’ किचकवध‘ ‘भीष्मप्रतिज्ञा’ हीं पयलीं चलचित्रां.कालीदास हे चलचित्र 1931त मुंबय आकर्शण.1948 सावन तमीळ निर्मात्यांनी हिंदी चलचित्रां काडपाक सुरवात केली.मॉडन थियेटस,जेमिनी स्टुडिओस,अशो कितल्योश्योच चलचित्र संस्था जाल्यो.पुराय भारतांत जीं चलचित्र तयार जातात तातूंत 46% चलचित्रां चेन्नईत जातात.एम्.एस्. सुब्बुलक्ष्मी,बी.सरोजा,त्यागराज भागवतर.एस्,डी. सुब्बुलक्ष्मी हे हांगाचे गाजिल्ले आद्य कलाकार. जेल्लिक्कट्टु वा मजुविराट्टु हो धाडसी खेळ अजुनूय गांवांनी खेळटात.भुजिल्ल्या,पुश्ट,रागीट बैलाच्या शिंगांक रंगीत वस्त्र वा नोटी बांदप आनी त्यो काडून हाडप ही मुखेल मोख.ह्या खेळांत जिवाक धोको आसता.धाडशी तरणाटेच हो खेळूंक शकतात. तमीळनाडूंतले वास्तुकलेक खूब पोरनी परंपरा आसा.द्रवीड,वेसर आनी नागर ह्यो तीन मुखेल वास्तूशैली आसात.हांगाचीं देवळां,गोपुरां,राजवाडे हांचेर द्रविडी शैलीचो प्रभाव दिसता.महाबलीपुर,कांचीपुरम् ह्या नगरांल्यो वास्तू हेच शैलींत घडयल्यात. पुविल्ल्या काळासावन तमीळनाडूंत चित्रकलेक बरेंच म्हत्व दिल्लें दिसता.पुर्विल्ल्या साहित्यांत आनी वास्तूकलेंत चित्रकलेची उदाहरणां दिसतात.पुविल्ल्या राजांनी तागेंल्या म्हालांत आनी देवळांच्या वण्टींचेर सोबीत चित्रां काडून घेतिल्लीं.पल्लव नरशें महेंद्र वर्मनाच्या काळाळतलीं वण्टींचेर पितारिल्लीं चित्रां महाबलीपुर,सित्तन्नवासलाक पळोवंक मेळटात.विजयानगर शैलींतल्यान काडिल्लीं चित्रां कांचीपुरम् एकांबरनाथ देवळाच्या खांब्यांचेर पळोवंक मेळटात. आर्विल्ले भारतीय चित्रकलेंत ‘ मद्रास स्कूल ऑफ आर्ट्स ‘ही संस्था नामनेची.चित्रकारांमदीं एस्.राव,कुमारिला स्वामी आनी के.सी.एस्.पणीक्कुर हे नामनेचे आद्य चित्रकार आसात.डी.पी.रॉयचौधरी हाणें चित्रकलेंत मोलादीक वावर केला. तमीळनाडूच्या मूर्तकलेची पयलींच्या काळासावन प्रगती जायत आयल्या.द्रविडी शैलींतल्यान महाबलीपुरम हांगाचो रथ,विरुपाक्ष देवूळ,देवळांत वणटीचेर कोरांतिल्ल्यो मुर्ती,हत्ती आनी राक्षस हांच्योय मुर्ती पळोवपा सारक्यो आसात.वेल्लोर मदुराय,विजयानगर आनी रामेश्र्वर देवळांत दक्षिणी शिल्पकलेचे नमुने पळोवंक मेळटात. शिक्षण पद्दत आनी प्रसार हांगा प्राथिमिक शिक्षण सक्तीचें केलां.6 ते 14 वर्सां पिरायेच्या भुरग्यांक शिक्षण फुकट आसा. सरकारान हांगा शिक्षणाच्यो सोयी सवलती खूब केल्यात.पूर्व मुळाव्या,मुळाव्यो आनी माध्यमिक शाळांनी लाखांनी भुरगीं शिकतात.हांगा उच्च माध्यमिक शाळा,केंद्रीय शाळा,अग्लो इंडियन शाळा,कृशी विद्यालयां,तंत्रीक शिक्षण संस्था,अभियांत्रिकी म्हाविद्यालय ,कलाविद्यालय,दंत विद्लयां आसात. राज्यांत 72 दिसाळीं,125 म्हयनाळी,84 सप्ताळीं 12 वर्सुकी नेमाळी आसात.’ध हिंदू’, ‘ध इंडियन एक्सप्रॅक्स’, ‘ध मेल ‘हीं इंगलीश जाल्यार थांती दिना मलार दिनमणि नवमणि स्वदेशाभिमान हीं तमीळ दिसाळीं आसात. भास आनी साहित्य जगांतल्या पुर्विल्ल्या भाशांमदी तमीळ भाशेचो आस्पाव जाता.द्रवीड भाशांमदीं ही एक प्रगत आनी समृध्द भास.ती मद्रास सावन कन्याकुमारी मेरेन पातळळ्या.श्रीलंका.मियानमार,मोरिशसाकूय तमीळ भाशीक लोक आसात.इरुल,कसुव,कोरव,कैकाडी आनी बरंगडी ह्यो तमीळीच्यो पांच बोली.तमीळ भाशेचीं आनी कोडुनतमीळ अशीं दोन रुपां आसात.शेंतमीळ ही साहित्यीक भास जाल्यार कोडुनतमीळ ही लोमभास. तमीळ लिपीचें कोळएकुत्तु आनी वट्टेळुतु ही वाटकुळी आसात.तमीळ वर्णमालेंत 12 स्वर आनी 18 व्यंजनां आसतात.सुमार 3,000 वर्सांपयली हे भाशेंतल्यान काव्य बरोवंक सुरवात जाली जावंये.तमीळ वाड्.मयाची इयल म्हळ्यार साहित्य,इशै म्हळ्यार संगीत आनी नाटकम् म्हळ्यार नाटय अशीं तीन आंगां आसात.संत तिरुवळळुवर हाका तमीळ साहित्यांत व्हड मान आसा.ताणें तिरुक्कुवर हो तमीळ काव्यग्रंथ बरयला.तमीळ साहित्यांत शिलप्पधिकारम् हें एक म्हाकाव्य आसा.मणिमेखलै.तिरुत्तक्कदेवरकृत जीवक-चिंतामणी,वळयपति आनी कुंडलकेशी ह्या काव्यग्रंथांचीं नामना आसा.व्हड तमीळ कवी कंबन हाणें कंब रामायण हें म्हाकाव्य बरयलें.आर्विल्ल्या साहित्यांत सुब्रह्मण्यम भारती ह्या कवीक म्हत्वाचें स्थान आसा.ताणें ‘ देशीळ गीतगळ ‘ हें राश्ट्रीय म्हाकाव्य बरयलां.सद्या तमीळ भाशेंत खूब ग्रंथ बरयल्ले आसात.आरुमुग नावलकर,नागनाथ,पांडितर,दामोदरम् पिळळै,डॉ.सवामिनाथ अय्यर,वेदनायकम् पिळळै,चक्रवर्ती राजगोपालाचारी,पुदुमैप्पित्तन्,कु.प.राजगोपाल्,रंगनाथ,डॉ,राधाकृष्णन आनी कल्की(आर्.कृष्णुमुर्ती) आदींचें साहित्य लोकप्रिय आसा. रॉबर्ट डी.नोबिलिबस ह्या किरिस्तांव धर्मगुरुन तमीळ भाशेंत ‘दुषणाधिकारम् ‘ आनी ‘ आत्मनिर्माण ‘ नांवाचे दोन ग्रंथ बरयले.रॅवरंड बेस्की ह्या धर्मगुरुन भुरग्यांखातीर अविवेकपूर्ण गुरु नांवाचें पुस्तक बरयलें.तांडवराय मुदलियार हाणें पंचतंत्राचो तमीळ भाशेंत अणकार केलो.तमीळ भाशेंत प्रताप मुदलियार चरित्रम् ही पयली कांदबरी वेदनायकम् पिळळै हाणें बरयली.सुंदरम पिळ्ळै ह्या लेखकान मनोन्मणियम हें नाटक बरयलें.ते उपरांतच्या नाटकांत नारायणशास्त्री हाचें ‘भोजराज चरित्म’ संबंद मुदलियार हाचीं लिलावती,सुलोचन हीं नाटकां नामनेचीं आसात.तमीळ भाशेंत विश्वकोशय आयिल्लो आसा. म्हत्वाची थळां तमीळनाडू राज्यांत इतिहासीक,धर्मीक,शिक्षणीक,उद्देगीक तशेंच सैमीक अशी म्हत्वाची थळां खूब आसात.जिंजी हांगाचो किल्लो प्रसिध्द आसा.हांगा बांदिल्लो तट 700 वर्सां पयलींचो आसा.विजयनगरच्या साम्राज्यांत ताका खुबूच म्हत्व आशिल्लें.उत्तर अर्काट म्हालांत पलांर न्हंयचे देगेर वेळळूर हें थळ आसा.हांगा भोंवतणीं एक तट आसा आनी तटाभितर चलंधरेश्वराचे व्हडलें देवूळ आसा.तिरुचिरापल्लीकय तसोच एक तट आसा आनी तो 273 फू ट उंचायेच्या दोंगरार बांदला,महाबलीपुरमाक सातव्या-आठव्या शेंकडयांतल्यो होंवऱ्यो पळोवंक मेळटात.तशेंच पल्लव काळांतलो दीपस्तंभ थंय पळोवंक मेळटा,कांची,तंजावर,कुंभकोणमाक दर बारा वर्सांनी कुंभमेळ भरता.हांगा
