तमीळ साहित्य तमीळ लिपींत अ,आ,इ,ई,उ,ऊ,ए(ऱ्हस्व आनी दीर्घ),ओ((ऱ्हस्व आनी दीर्घ),ए,औ अशे बारा स्वर आसात. तशींच क,ड्,च,ज,ञ,ट,ण,त,न,य,र,ल,व,ड,ळ,ळ् न हीं अठरा व्यंजनां आसून अठरा वर्ण आसात.तमीळींत आनिकूय उच्चार आसात.जे प्रमाण च,ज,हीं अक्षरां दरेकीं दोन ध्वनी उक्तयतात तेच भाशेन कांय तमीळ अक्षरांचेंय आसा.पूण तमीळभाशेंत अक्षर आनी खास कांय ना.फक्त ए आनी ओ हे स्वर ऱ्हस्व आनी दीर्घ आसतात हें मतींत दवरुंक जाय.फक्त व्यंजन दाखोवपाचें आसल्यार व्यंजनाच्या चिन्नाचेर वयर एक टींब दितात.देखीक,कम्र-कंरम(तमीळ),पक्को(तमीळ).हे पद्दतीक लागून तमीळभाशेचें संयुक्त व्यंजन बरोवप चड सोपें जालें.हें भाशेंत ख,ग,.घ,छ,ज हीं अक्षराचिन्नां तशेंच ह हें व्यंजन ना.पूण न, ळ, .र हीं नवीं चिन्नां आसात.ते खातीर गार आनी घार हे शब्द चिका अशे बरोवन तांचो उच्चार चिगा शिगा वा सिगा असो करतात. तमीळीचेर संस्कृताचो प्रभाव पडपाक लागतकच वर्णांचे मर्यादेक लागून संस्कृत शब्दांचें लिखाण करप कठीण जावपाक लागलें,ते खातीर ग्रंथ नांवाची एक लिपी तयार केली.ही लिपी आकार-प्रकारांत द्रवीड भाशांच्या लिपींभाशेन आसली तरी उच्चारण आनी क्रम हे विशीं प्रचलीत जावंक शकलिना.फक्त धर्मीक ग्रंथांचेंच ज.स,ष,ह हे चार वर्ण आर्विल्ले तमीळ लिपींत आयल्यात. तमीळ लिपी तमीळ लिपींत,देवनागरी लिपींतले अनुस्वार आनी विसर्ग नात.तेच भाशेन तमीळींतलेम ऱ्हस्व ए (अँ) आनी ऱ्हस्व ओ हे स्वर देवनागरी लिपींत नात.तमीळ भाशेंत स्वराक उयिर् अँळुतुक्कळ म्हण्टात.व्यंजनाक मॅय् अँळुतुक्कळ म्हण्टात,तमीळ लिपींत ळ,ळ हे दोन वर्ण आसात.र चो उच्चार सामान्य र परस चड खर आसता.तमीळ भाशेंत जोडाक्षरां नात.देखीक, स्त हें अक्षर बरोवपाचें आसल्यार स च्या माथ्यार टींब दिवन स चे फुडें त हें अक्षर बरयतात.
तमीळ वर्णमाळ
पल्लव,चोळ,उदेंते कडले चालुक्य तशेंच राष्ट्रकूट राजा हांच्या लेखांतल्यान तमीळ लिपी दिसता.सातव्या शेंकडयासावन तमीळ लिपींतले लेख मेळटात.पल्लववंशी राजा परमेश्वरवर्मन् हाचो कुरमाक मेळिल्लो तांब्यापटो तशेंच नंदिवर्मन् हाच्या कशाकुडी आनी उदयेंदिरम् दानपत्रांतलो निमाणो मजकूर तमीळ लिपींत आसा.ह्या दानपत्रांतलें तमीळ लिपीचें मोडण तिच्या द्रवीडी भाशांपरस वेगळें आसा.
तमीळ साहित्य तमीळ ही द्रवीडी भाशांतली खूब पोरणी भास.हे भाशेच्या साहित्याचो इतिहासूय खुब पोरणो आनी व्हड आसा.त्या साहित्यांत व्याकरण,छंद,अलंकार,ज्योतीश,आयुर्वेद,खगोलशास्त्र,रसायन,संगीत,शिल्पकला अशा कितल्याशाच विशयांचे ग्रंथनिर्मिती जाल्या.तातूंत धर्म,नीत,झूज आनी प्रेम ह्या चारुय आंगांचो आसपाव जाता.पुर्विल्लें तमीळ साहित्य हें चडशें पद्यमय आसा. इसवी सनापयलीं पांचशें ते सशें वर्सांपयली वा ताचे पयलीं लेगीत तमीळ भाशेच्या साहित्याक आरंभ जालो आसूं येता अशें कांय अभ्यासकांचें मत आसा.पुर्विल्ल्या तमीळ विव्दानांनी साहित्याची इयल (काव्य),इशै(संगीत) आनी नाटकम् अशीं तीन आंगां मानिल्लीं.पूण हातूंतल्यान इयल ह्याच आंगाचे ग्रंथ उपल्बध आसात.तमीळ साहित्याचे सामान्यपणान कालखंड मानल्यात ते अशे- (1) संघम् काल-सनापयलीं 500 वर्सांपयलीण ते इ.स.च्या दुसऱ्या शेंकडया मेरेनचो काळ. (2) महाकाव्य काल-इ.स.च्या दुसऱ्या शेंकडयासावन सव्या शेंकडयाचे सुरवातीमेरेन. (3) भक्तीलकाल-सव्या शेंकडयासावन आठव्या शेंकडया मेरेन. (4) कंबनकाल-णवव्या शेंकडयासावन चवदाव्या शेंकडया मेरेन. (5) मध्यकाल-चवदाव्या शेंकडयासावन अठराव्या शेंकडयामेरेन. (6) आर्विल्लो काळ-एकुणिसाव्या शेंकडयासावन चालू काळामेरेन.
संघम् काल—साहित्यानिर्मितीक उर्बा दिवन,निर्माण जाल्लें साहित्य वाड्मयीन कसोट्यांचेर पारखून पळोवपा खातीर पांडय राजांचे सुचोवणे प्रमाण एका कवीमंडळाची (संघम) दक्षिण मथुरेंत स्थापणूक जाली.ह्या कवीमंडळाचें नांव तलैच्चंगम(पयलें संघम्)अशें आशिल्लें.हाचे 546 वांगडी आशिल्ले,ह्या संघामुखार 4449 कवींनी आपापल्यो रचणुको परिक्षे खातीर धाडल्यो,ह्या संघाक 86 राजांनी आश्रय दिल्लो.तातूंतले 7 राजा कवी आशिल्ले.अगत्तियम् हो ह्या संघामाचो प्रमाणभूत व्याकरणग्रंथ आशिल्लो.हो ग्रंथ अगसत्य मुनीन रचिल्ल्याचें सांगतात.
दुसरो संघम् ‘ इडैच्चंगम ‘ हाची स्थापणूक इ.स.पयलीं 400 वर्सां जाली.ह्या संघाचे 56 वांगडी आशिल्ले.ह्या संघमा कडेन 3600 कवींनी आपलीं काव्यां धाडलीं.ह्या संघाक 56 राजांनी आश्रय दिल्लो तेन्ना 5 राजा स्वता कवी आशिल्ले.मापुराणम,इशैनणुक्कम्.भूतपुराणम्,हे ग्रंथ ह्या संघमाचे मुखेल आशिल्ले. इ.स.पयलीं सुमार 150 वर्सांच्या अदमासाक उत्तर मदूरेंत तिसऱ्या संघमाची स्थापणूक जाली.ह्या संघाचे 46 वांगडी आशिल्ले.नक्कीरर,शिरुमेदावियार हे कवी संघात मुखेल आशिल्ले.नक्कीरर हो ह्या संघाचो अध्यक्ष आशिल्लो.ह्या संघाच्या काळांत 449 कवींनी आपल्यो रचणुक संघाकडेन धाडिल्ल्यो.हो काळ तमीळ साहित्याचे नदरेन खूब म्हत्वाचो आशिल्लो.ह्या काळांतलें काव्य,प्रेम,भक्ती,नीत
