परिक्षण करून वायरस सोदून काडूं येता. वायरसाची परिक्षा घेवन ह्या वा.रसांवरवीं देवी जाल्या कांय ना हाचो सोद घेवं येता.
देवीच्या दुयेंसांचेर रामबाण अशें वखद ना. पूण दुयेंतीचें भोंवतणी निवळसाण राखप खूब गरजेचे आसता. फोडांचें इन्फॅक्शन जावंचे न्हय आनी हेर दुश्परिणाम जावंचे न्हय म्हणून जतनाय घेवंची पडटा. इन्फॅक्शन जाल्यार प्रतीजैव वखदां वापरतात. रोगांक व्हडाप्रमाणांत पातळ आहार दिवंक जाय. कातीच्या फोडांचेर कसलेंच वखद लावपाक जायना.
देवीचें वासीन हें दुयेंस जावंचे न्हय म्हणून खूब उपेगी पडटा. रोगांच्या संर्पकांत आयिल्ल्या मनशांक हें वासीन रोखडेंच दिलें जाल्यार हें दुयेंस जायना. भुरगेपणांत वासीन घेतल्यार लेगीत वासीन परत घेवंचे पडटा. दुयेंस जावंचे न्हय म्हणून Methisazone हे वखद घेतात. थोडेकडेन दुयेंस जावंचे न्हय म्हणून वासीना वांगडा इम्युनोग्लोबीन हे इंजक्शन लंगीत वापरतात. सद्या देवीचें वासीन फकत वायरसाच्या प्रयोगशाळांनी काम करपी मनशांक दितात.
1961 वर्सासावन सुमार धाखेपें देवीचें दुयेंस भारतांतल्यान युरोपाक पीवलां. जर्मनी, युको, पोलंडांत हेम दुयेंस मेळ्ळील्लें. संवसारांतल्या सगळ्याच वाठारांनी हें दुयेंस दिश्टी पडलां. पूण भारतांत हाचें प्रमाण बरेंच चड आशिल्लें.
भारतांत राश्ट्रीय देवी रोग निर्मूलन कार्यावळींची स्थापणूक 1962त जाली. भारतातल्या दरेका मनशांक वासीन दिवप, हो हे कार्यावळींचो हेत आशिल्लो. 1962 ते 1966 मेरेन सुमार स कोटी लोकांक मुळावी वासीनां दिल्लीं. 1973 वर्सा भारत सरकारान देवी रोगाआड खर मोहीम सुरू केली. 1975 वर्सा भारतांत देवीचें समूळ निर्मूलन करपाची कार्यावळ चालीक लायली आनी तिका अपेक्षीत यश आयले.
भारतांत 1900 ते 1920 वर्सा मेरेन देवीपसून आयिल्ल्या मनशांचे प्रमाण दर लाख लोकांफाटल्यान 190 ते 800 अशें आशिल्ले. हें प्रमाण 1947 ते 1943 वर्सांमदीं 150 जालें. 1958 ते 1965 ह्या काळांत देवाक लागून मरण पाविल्ल्या लोकांचे 75% भारतांतूच आशिल्ले. - डॉ. जयकृष्ण लवंदे
देवीपुराण : शाक्तपंथी लोकांमदीं नामना आशिल्लें एकत उपपुराण. हातूंत 128 अध्याय. आसात आनी तातूंत देवीचें महात्म्य वर्णन केल्लें आसा. तें भायर तातूंत शाक्त मुर्तीकला, शाक्त व्रतां आनी पुजाविधी, शैव वैष्णव पंथ, ब्राम्हण धर्म, झूज, नगरां, दूर्गरचना, वेद, उपवेद, वेदांच्यो शाखा, वैजकी, ग्रथंलेखन, तीर्थ क्षेत्र, दानां आदी विशयांचें वर्णन आसा.
कांय ऋषी वसिष्ठ ऋषीक प्रश्न विचारतात आनी वसिष्ठ ऋषी तांकां म्हायती सांगता अशी ह्या पुराणाची रचणूक आसा. ताचे त्रैलोक्यविजय, त्रैलोक्याभ्युदय, शुंभ-निशुंभमेथन आनी दावासुरझूज अशे वट्ट चार वांटे आसात. सैमनिर्मणेच्या आरंभाक देवी कशी प्रकट जाली ते पयल्या वांट्यांत आयलां. दुसऱ्या वांट्यांत शुक्राची कथा, घोराचो उदय, ताका विष्णुकडल्यान मेळ्ळीलें वरदान, ताचे मंत्रांचें बळगें, विंध्य दांगराचेर जालें देवींचें अवतरण, देवांनी तिचे कृपेन केल्लो राकेशांचो संहार आदी विशय आयिल्ले आसात. तिसऱ्या भागांत शुंभ-निशंभाक मारिल्ल्याची कथा आसा. चवथ्या वांट्यांत देवा-असुरांचें झूज आनी कार्तिकेया कडल्यान तारकासुराचो वध ह्यो कथा मुखेल आसात.
सद्या जें देवीपुरीण उपलब्ध आसा, तें पुर्विल्ल्या देनी पुराणांचे संक्षिप्त रूप आसून तांतूत पयलें दोनूच भाग आसात. इ. स. च्या इकराव्या शतामानांतल्या आनी ते उपरांतच्या जायत्या धर्मनिबंधकारांनी हातूंतले उतारे घेतील्ले आसात. अभ्यासकांच्या मतान ह्या पुराणाची निर्मीती इ. स. च्या सातव्या शतमानात जाली.
ह्या पुराणांत उक्तायल्लें शक्त्युपासनेचे स्वरूप तांत्रिक आसा. हें पुराण जरी वेदप्रामाण्य मानील्ले आसले तरी ताचो तंत्राचेर चड भर आसा.तंत्रमार्गांत स्त्री-शुद्रांची सुवात चड आशिल्ल्यान ह्या पुराणांत स्त्रा-शुद्रांविशींउदार भाव प्रगट केल्लो दिसता. - कों. वि. सं. मं.
देवी भागवत : एक उपपुराण. देवी भक्तांच्या मतान अठरा महापुराणांतलें भागवत नांवाचें महापुराण ते हेंच. पूण वेगवेगळ्या पुराणांनी अठरा म्हहापुराणांची सुची मेळटा. तातूंत फकत भागवत पुराणाचें जे खाशेलपण सांगला, तें श्रीमदभागवताकच लागू पडटा. देवी भागवत हें श्रीमदभागवताच्या उजवाडा उपरांत तयार जाल्लें आसून ताचेर श्रीमदभागवताचो बरोच प्रभाव आसा. दोगांय भितर 12 स्कंध आनी 18,000 श्लोक आसात. देवीभागवताचो अश्टम स्कंध म्हळ्यार श्रीमदभागवताच्या पंचम स्कंधाटें जशाचें तशें अनुकरण. हाचेवयल्यान देवीभागवत हे महापुराण नासून उपपुराणूच अशें सिध्द जाता.
आद्यशक्ती आशिल्ले दुर्गेचें माहात्म्य वर्णन करप आनी तिचें उपासनेच्या विधिविधानांचें पुरायपणान निरूपण करप हो ह्या पुराणाचो मुखेल विशय. मूळ प्रकृतिपसून मणिद्विपांतलें भुवनेश्वरीमेरेन जायत्या देवी रूपांची वर्णनां हातूंत आसा. गंगा, तुळशी, षष्ठी, पुष्टी, तुष्टी, आस्पत, आदींकय दुर्गेंचींच रूपां मानल्यात. ह्या संवसारांत ज्यो ज्यो दृश्यमान शक्ती आसात तांच्या रूपान दुर्गाच नटिल्ली आसा अशषी ह्या ग्रंथाची भुमिका आसा.
ब्रह्मा, विष्णु, महेश हे तिगूय देवीच्या प्रभावानच प्रभावीत जाल्लें आशिल्ल्यान ते विनीत भावान देवीच्या व्यापक स्वरूपाचें स्तवन करीत आसात अशें वरणन तृतीय स्कंधांत केल्लें आसा. तातूंत विष्णुन केल्ल्या स्तुतींतलो श्लोक असो - विस्तार्य सर्वमखिलं सदसद्विकारं सन्दर्शयस्यविकलं पुरूषाय काले | तत्त्वैश्च षोडशभिरेव च सप्तभिश्च भासीन्द्रजालमिव नः किल रञ्जनाय ||
अर्थ - मूर्त आनी अमूर्त अशी भुतां आनी तत्परिणामरूप आशिल्लो हो पुराय संवसार उत्पन्ना करून तूं त्या पुरुषाक स्थितीकाली अखंड दाखयता आनी लोकरंजनाखातीर षोडशतत्त्वरूप आनी सप्ततत्तव-रूप जावपी तूं आमका खरेंच इंद्रजालावरी दिसता.
मुखेल विशयाचेर आदारीत देवी भागवतांत जायत्यो उपकथा आयिल्ल्यो आसात. हाच्या सप्तम स्कंधांत देवीगीता आयिल्ली आसा. ही गीता देवी-हिमालय-संवादात्मक आसून तिचे 9 अध्याय आनी 432 श्लोक आसात. हे गीतेचेर भगवदगीतेचो खुबूच प्रभाव दिसता. भगवदगीतेंतल्या
