मेळयली. १९५७ वर्सा ताका कँब्रिजांतल्या उंचेल्या शिक्षणाखातीर जे. एन. टाटा शिश्यवृत्ती मेळ्ळी. १९५८ – ६० ह्या वर्सा तो कँब्रिज विद्यापिठांतली गणितांतली ट्रायपॉस ही परिक्षा पास जालो. मजगतीं, १९५९ वर्सा तो रँग्लर जालो. उपरांत १९६० वर्सा ताणें कँब्रिज विद्यापिठाची बी. ए., १९६३ वर्सा पीएच. डी., १९६४ वर्सा एम्. ए. आनी १९७३ वर्सा डी. एससी. ह्यो पदव्यो घेतल्यो. १९६० – ६१ वर्सा ताका डब्ल्यू. ए. मीक शिश्यवृत्ती मेळ्ळी.
संशोधन, अध्यापन आनी लिखाण हे ताचे वेवसाय. दृक – श्राव्य माध्यमांतल्यान इंग्लीश, हिंदी आनी मराठी भाशांतल्यान विज्ञानाचें म्हत्व लोकांमेरेन पावोवप हो ताचो छंद. सद्या तो पुण्याच्या, आंतर-विद्यापिठीय केंद्राच्या खगोलशास्त्र आनी खगोल भौतिका ह्या विशयांचो संचालक आसा.
फ्रॅड हॉयल, एच. बाँडी आनी टी. गोल्ड हाणीं पयलीं मांडिल्ल्या विश्र्वोत्पत्तिशास्त्रांतली (cosmogony) थीर अवस्था उपपत्तीच्या संदर्भांत नारळीकरान संशोधन केलें. नारळीकर आनी हॉयल हांणी विश्र्वांतल्या द्रव्याचे निर्मितीविशीं गणितीय विवरण केलें. हेखातीर ताणीं ऋणात्मक उर्जेची संकल्पना वापरली. गुरूत्वाक लागून कसलेय वस्तूचे जलद गतीन जावपी आकुंचनाक ‘गुरू अवपात’ म्हणटात.
ऋणात्मक उर्जेची शक्त वापरून हो अवपात थांबोवं येता, अशें नारळीकर आनी हॉयल हाणीं दाखोवन दिलें. ११ जून १९६४ दिसा लंडनचे रॉयल सोसायटीमुखार हॉयल आनी नारळीकर हाणीं गुरूत्वाकर्शणाचो एक नवो सिद्धांत मांडलो.
नारळीकर आनी ताचो वांगडी के. एम. व्ही. अप्पाराव हाणीं विश्र्वांत काळ्या विवरांभाशेन धवींय विवरां (White holes) अस्तित्वांत आसात आनी प्रत्यक्षांत तीं विवरां (Cavity) नासून द्रव्य आनी उर्जा हांचीं उगमस्थळां आसात, अशें मत मांडलें.
नारळिकराचें साहित्यीक योगदान व्हड आसा. ताचें भोवतेक सगळें लिखाण हें विज्ञानीक साहित्य. देखीक – विज्ञान कथा, विज्ञान लेख, संशोधन निबंध, परिसंवाद निबंध, व्याख्यान निबंध ह्या प्रकाराखाला येता. इंग्लीश, मराठी, हिंदी ह्या भारतीय भाशांनी ताणें सुमार ३१ पुस्तकां बरयल्यांत आनी सुमार २५ पुस्तका संपादीत केल्यांत. हातूंतल्या कांय पुस्तकांचे अणकार गुजराती, तेलगू, कन्नड ह्या भारतांतल्या मुखेल भाशांनी तशेंच रशियन, जपानी, स्पेनीश, इटलियन, पोलंडी, फ्रांसेझ, चीनी आनी ग्रीस भाशांनी जाल्ले आसात. हाचेच जोडयेक ताचे सुमार ६०० विज्ञान संबंदीत निबंध संवसारांतल्या नामनेच्या नेमाळ्यांनी उजवाडा आयल्यात.
नारळीकर हो १९६३ – १९८३ मेरेन रॉयल अँस्ट्रॉनॉमिकल सोसायटीचो फॅलो आशिल्लो तशेंच १९६३ सावन तो कँब्रिज फिलॉसॉफिकल सोसायटीचो फॅलो आसा. १९६२ – ६३ वर्सा तो फिट्झ विल्यम हाउस, कँब्रिजांतल्या गणिती अध्ययनाचो संचालक आशिल्लो. किंग्स कॉलेज, कँब्रिजांत तो १९६३ -६९ मेरेन बॅरी – रॅम्से फॅलो आनी १९६९ – ७२ मेरेन वरीश्ठ संशोधक फॅलो आशिल्लो. १९६७ – ७२ वर्सा तो कँब्रिज विद्यापिठांतल्या इन्स्टिट्यूट ऑफ थिऑरेटिकल अँस्ट्रॉनॉमी हे संस्थेच्या अध्यापन आनी संशोधन वर्गाचो वांगडी आशिल्लो. १९७३ – ७५ ह्या काळांत तो जवाहरलाल नेहरू फॅलो आशिल्लो. १९७४ सावन तो इंडियन अँकॅडेमी ऑफ सायन्सीसचो फॅलो आसा. १९७६ वर्सा ‘इंडियन नॅशनल सायन्स अँकॅडेमी’ न फॅलोशिप दिवन ताच्या संशोधन कार्याचो भोवमान केलो. तेच भाशेन १९८६ वर्सा सावन तो नॅशनल अँकॅडेमी ऑफ सायन्सीस, इंडियाचो फॅलो आसा आनी १९७६ वर्सासावन महाराष्ट्र अँकॅडेमी ऑफ सायन्सीसचो फॅलो आसा. कांय काळ ताणें टाटा इन्स्टिट्यूट ऑफ फंडामँटल रिसर्च, मुंबय हे सुवातेर खगोलीय भौतिकीचो प्रध्यापक म्हणून काम केलां.
कँब्रिज विद्यापिठान नारळीकर हाका ज्योतिशशास्त्रांतलें टायसन पदक (१९६०), स्मिथ पुरस्कार (१९६२) आनि अँडम्स पुरस्कार (१९६७) दिवन ताचो भोवमान केला. १९६५ वर्सा भारत सरकारान ताका ‘पद्मभूषण’ हो किताब भेटयलो. १९७३ वर्सा मुंबयच्या इन्स्टिट्यूट ऑफ सायन्सीस भांगरा महोत्सवांत भांगरा पदक दिलें.
तशेंच ताचीं हेर इनामां अशी आसात – मराठी विज्ञान परिशद पुरस्कार (१९७४), अत्रे फाउंडेशन पुरस्कार (१९७६), एस्. एस्. भटनागर पुरस्कार (१९७८), यक्षाची देणगी (१९७९) आनी ‘प्रेषित’ (१९८७) ह्या पुस्तकांक साहित्याखातीर आशिल्ले महाराष्ट्र राज्य पुरस्कार मेळ्ळ्यात.
एफ्, आय. ई. फाउंडेशन, इंचलकरजीचो राशट्रभूषण पुरस्कार (१९८३), विश्वभारतीचो रथींद्र पुरस्कार (१९८५), मदन मोहन मालवीय यादस्तीक पुरस्कार (१९८७), कलकत्त्याचे एशियन सोसायटीचें दुर्गा प्रसाद खेतान यादस्तीक पदक (१९८७), मॅथॅमॅटिकल अँसोसिएशन ऑफ इंडिया, दिल्लीचो असामान्य सेवा पुरस्कार (१९८७), बिहार राज्य राज्यभाशा विभागाचो आर्यभट पुरस्कार (१९८७), आय. एन्. एस्. ए. चे दोन पुरस्कार आशिल्लो वैनू बापू पुरस्कार (१९८८) आनी इंदिरा गांधी पुरस्कार (१९९०), टाटा इन्स्टिट्यूट ऑफ फंडमँटल रिसर्च, मुंबय हे सुवातेर खगोलीय भौतीकीचो प्रध्यापक (१९८९), केंद्रीय हिंदी संस्थानाचो आत्माराम पुरस्कार (१९८९), उत्तर प्रदेश हिंदी संस्थानाचो संस्थआन सन्मान (१९९०), नागरकर ट्रस्ट पुरस्कार (१९९०), बुर्दवान विद्यापिठान, मानाची डॉक्टर ऑफ सायन्स ही पदवी दिली (१९९१), एम्. डब्ल्यू. चिपळूणकर पुरस्कार (१९९१), कुरूक्षेत्र विद्यापिठाचो गोयल पुरस्कार (१९९२), नासिकच्या भौशिक वाचनालयाचो डॉ. व्ही. एम्.गोगटे पुरस्कार (१९९२), एफ. आय. सी. सी. आय. पुरस्कार (१९९२).
नारळिकरान केल्ली देशाभायली भोंवडी अशि आसा – १९५७ – १९७२ मेरेन कँब्रिज, इंग्लंड जून १९६३ ते डिसेंबर १९६४ ह्या काळांत कॅलॉग रेडिएशन लॅबॉरेटरी, कॉलिफॉर्निया – इन्स्टिट्यूट ऑफ टॅक्नॉलॉजी पासेडीना, अमेरिका जून ते सप्टेंबर १९६७ युनिव्हर्सिटी ऑफ मॅरीलॅण्ड, कॉलेज पार्क, अमेरिका फेब्रुवारी ते ऑगस्ट १९७१ कॉर्नेल युननिव्हर्सिटी, इथाका, अमेरिका १९७३ सप्टेंबरात न्यूफिल्ड रेडिओ अँस्ट्रॉनॉमी ऑब्झरवेटरी जॉड्रेल बँ॑क, अमेरिका जानेवारी ते जुलय १९७५ युनिव्हर्सिटी ऑफ कॅलिफोर्निया आनी युनिव्हर्सिटी ऑफ टॅक्सास, अमेरिका जुलय ते सप्टेंबर १९७६ युनिव्हर्सिटी कॉलेज, इंग्लंड १९७९-१९८४ मेरेन कीटपीक नॅशनल ऑब्झरवेटरी, टॅक्सास, अमेरिका एप्रिल – जून १९८८, कॉलेज द फांस, पॅरिस मे – जून १९९० – जेश्ट शास्त्रज्ञ, अमेरिका. – प्रॉ. एल. राधाकृष्णन
