(1909-36) आनी चंगम्पुळ कृषण पिळ्ळा (1913-47) हे एकाच वाठारांत रावपी कवी फुडें आयले. हातूंतल्या एटप्पळ्ळीन प्रेमप्रकरणाक लागून जीव दिल्ल्यान चंगम्पुळ हाका रमणन् नांवाची गोपगीतात्मक विलापिका बरोवपाक उर्बा मेळ्ळी. उपरांत-एटश्शेरी गोविंदन् नायर (1906-74), वैलोप्पिळ्ळिल श्रीधर मेनन, पी. भास्करन्, राम वर्मा वयलार आनी ओ. एन्. व्ही. कुरुप, एन. व्ही. कृष्ण वारियर, आक्कित्तम् अच्युतन् नंपूतिरी, ओळप्पमण्ण, ओ. एम्. अनुजन, के अय्यप्प पणिक्कर, एम्. गोविंदन, सच्चिदानंचन्, सुगतकुमारी, एन्. एन्. कक्काड, पालूर, पी. कुंजिय्यरामन नायर, के. के. राजा, एन. गोपाल केटामंगलम पप्पुक्कुट्टि, पाला नारायणन नायर, एम.पी. अप्पन, सी. जे. मण्णुमूट, मलेश्या रामकृष्ण पिळ्ळा तटक्काटु चनद्र शेखरन नायर, अयिरुर सी. माधन पिळ्ळा, एम. एम. कुमारन नायर, सी. कृष्णन नायर, ईश्र्वत वारियर हे कांय आर्विल्ल्या काळांतले कवी आसात.
नाटक:
सुरवेच्या मलयाळम् रंगमाचयेर तमिळ संगीत नाटकाचो प्रभाव आशिल्लो. उपरांत तांचेर अस्तंत्या नाटकाचो प्रभाव दिसूंक लागलो. सुरवेक केरळ वर्मा हाणें कालिदासाच्या शाकुंतल नाटकाचो अणकार केले उपरांत जायते संस्कृत आनी इंग्लीश भाशेंत अणकार जाले. फुडें पुर्तुगेजींतलीं अद्भुत नाटकां (बायबलांतल्यो घडणुको) हांकालागून ‘चविट्टु नाटकम्’ ह्या प्रयोगाचो उदेंत जालो. सुरवेक ह्या प्रकारचीं कांय नाटकां बरोवन सादर करप जातालीं. सुरवेच्या काळांतले कांय नाटककार अशेः सी. व्ही. रामन् पिळ्ळा, (1858-1922), कौच्चुण्णी तंपुरान (1858-1926), के. सी. केशव पिळ्ळा (1968-1913), कंटत्तिल् वर्गीस् माप्पिळ (1858-1904), कोच्चीप्पन् तरकन् (1861-1940) आनी के. पी. करुप्पन् (1885-1938). ताचे उपरांतचे नाटककार म्हळ्यार ई. व्ही. कृष्ण पिळ्ळा, एन. पी. चेल्लप्पन नायर, टी. एन्. गोपीनाथन नायर, कैनिक्कर पद्मनाभ पिळ्ळा, कैनिक्कर कुमार पिळ्ळा, कुट्टनाट्टू रामकृष्ण पिळ्ळा आदी.
फुडें इब्सेनच्या नाटकाकलागून मलयाळम् नाटकांत जायते बदल घडून आयले. ए. बालकृष्ण पिळ्ळा, सी. नारायण पिळ्ळा आनी सी. जे. टॉमस हांणी इब्सेनच्या कांय नाटकांचो अणकार केल्लो आसा. उपरांतच्या काळांत नाटक म्हळ्यार वायट रुढी आनी चालीरितींचो धिक्कार करून समाजीक जागृती सादपाचें एक समर्थ माध्यम जालें. ते नदरेन व्ही. टी. भट्टितिरिप्पाटू (अटुक्कळयिल निन्नुम अरन्नत्तेक्कु 1930), एम. पी. भट्टतिरिप्पाट (ऋतूमति), के. दामोदरन (पाट्टबक्कि) 1938, एटश्शेरी हाचें (कूट्टुकृषि) 1950 हे कांय नाटककार जावन आसात. हांचे भायर एन. कृष्ण पिळ्ळा (मग्नभवनम 1942, कन्यका 1944 आनी बलाबलम (1946), सी. जे. टॉमस, पुळिमान परमेश्र्वरन नायर, सी. एन. श्रीकंठन नायर आनी तोप्पिल् भासी आदी नाटककारांनी नाटकाच्या मळार मोलादीक, वावर केला. आर्विल्ल्या काळांतले प्रयोगवादी नाटककार म्हूण एन. एन. पिळ्ळा, के. टी. मुहंमद, जी. शंकर पिळ्ळा, कावालम नारायण पणिक्कर, सी. नारायण पिळ्ळा, गोपिनाथन नायर, ई. एम. कोबूर, ए. बालकृष्ण पिळ्ळा, ए.के. गोपाल, परमेश्र्वरन पिळ्ळा आदींचो उल्लेख करपासारको आसा. हाचेभायर अप्पन तंपुरान, जी. शंकरकुरुप्प, के. रामकृष्ण पिळ्ळा, डॉ. के. एम. जॉर्ज, कारूर नीलकंठ पिळ्ळा, पी. वी. कृष्णन नायर, आर. एस. कुरुप्पु, केशव देव, गोपिनाथन नायर, वीर राघवन नायर हांणी एकांकिकेच्या मळार मोलादीक वावर केला.
कादंबरी :
एकोणिसाव्या शतमानाचे निमाणें चडकरुन अस्तंत्याच्या प्रभावान मलयाळमांत कांचबरी लिखाणाक सुरवात जाली. घातकवधम्, मिसेस कॉलिन्स, पुल्लेलि कुंचु, आर्य डीकन कोशी आनी कांय अणकारीत कादंबऱ्यो, हें ह्या मळावयलें कांय सुरवातीचें बरप. नेटुन्नाटी हाची कुंदलता (1887) ही पयली कादंबरी. फुडें विसाव्या शतमानाचे सुरवेक चट्टंपी स्वामिकळ (1853-1924) आनी नारायणगुरू हे म्हत्वाचे कादंबरीकार फुडें आयले. ह्याच काळांत ओ. चंतू मेनन (1847- 1900) हाची इंदुलेखा ही पयली कांदबरी (लॉर्ड बेकन्सफीलड हाच्या हेन्रीट्टा टेंपल हे कादंबरीचो अणकार). सी. व्ही. रामन पिळ्ळा हो मलयाळमांतलो एक श्रेश्ठ कादंबरीकार आसा. ताच्यो मार्तांड वर्मा (1891), धर्मराज (1913) आनी राम राज बहादूर (2 खंडांत, 1918-20) ह्यो म्हत्वाच्यो कादंबऱ्यो. हाचे भायर कांय नामनेचे कादंबरीकार आनी तांच्यो कादंबऱ्यो अशो आसातः पी. केशवदेव- ओट्यिल निन्नु (1942), नटि (1946), आर्कु वेटि (1950); वैक्कम मुहंमद बषीर-बाल्यकालसखि (1944), शब्दंगळू (1947), न्टुप्पाप्पेक्कोरानेंटारन्नु (1951), पात्तुम्मयुटे आटु (1957); तकळी शिवशंकर पिळ्ळा-तोट्टियुटे मकन (1947), चेम्मीन (1956); एस. के. पोट्टेकट्ट-विषकन्यक (1948); पी. सी. कुट्टिकृष्णन-उम्माच्चु (1955) सुंदरिकळुम-सुदरन्मारम (1958). आर्विल्ल्या काळांत के. सुरेंद्रन, पुन्नाटिल कुंजब्दुल्ल, नंदनार, कोविलन, पारप्पुरत्तु आनी हेर जायते उल्लेख करपासारके कादंबरीकार आसात.
लघुकथा :
मलयाळमांतल्यो सुरवेच्यो कथा म्हळ्यार जायतीं उपाख्यानां आशिल्ल्यो ल्हान कादंबऱ्योच. नेमाळ्यांक साहित्य दिवपाचे नदरेन सुरवेचे कांय लेखक लघुकथा बरोवंक लागले. वेन्नयिल कुंजुरामन् नायनार (1861-1915), अंपाटी नारायण पोतुवाळ (1871-1936). मूर्केत्तू कुमारन (1874-1941), के . सुकुमारन (1876- 1956) आनी एम. आर. के. सी. ह्या टोपण नांवान नामना आशिल्लो चेंकुळतू कुंजिराम मेनन (1882-1940) हे ह्या मळावयले लघुकथाकार. नवे तरेच्यो लघुकथा 1930च्या अदमासाक विकसित जावंक लागल्यो. कारूर नीलकंठ पिळ्ळा (1898-1974), पी. केशवदेव (1902-) पोनकुन्नम वर्क्की (1908-) वैक्कम मुहंमद बषीर (1992-), एस. के पोट्टेकट्ट (1913-) तकळी शिवशंकर पिल्ले (1914-), पी. सी.
