हात घाल्लो. त्या वेळार तिडकल्ल्या भिमान आपूण दुःशासनाचे छातयेचें रगत पियेतलो अशी प्रतिज्ञा केल्ली. दोगांय भितर झूज पेटलें तेन्ना भीमाक त्या खीणाची याद जाली. ताणें दःशासनाक सकयल उडवन तो ताचे छातयेचें रगत पियेलो. सुरवेक अर्जुनान कर्णाचो पूत व्हषसेन हाचो वध केलो. उपरांत कर्णाचो रथ चिखलांत मुंगरला तें पळोवन कृष्णाच्या सांगणेवयल्यान अर्जुनान कर्णाचोय शिरच्छेद केलो. हो सगळो वृत्तांत ह्या पर्वांत आयला.
शल्यपर्व आनी गदापर्व:
ह्या पर्वांत झुजाच्या अठराव्या म्हणजे निमाण्या दिसाचो वृत्तांत आसा. कर्णा उपरांत शल्य हो कौरवांचो सेनापती जालो. शल्य सेनापती म्हूण झुजामळार देंवलो तो झुजाचो अठरावो दिस आशिल्लो आनी तोच झुजाचो निमाणो दीस थरलो. त्या दिसा भिमान सुरवेक शल्य हाका खूब मार दिलो आनी उपरांत युधिश्ठिरान ताचो वध केलो. मुखार सहदेव आनी शकुनी हांच्यांत लढाय सुरू जाली. तातूंत शकुनीक सहदेवाकडच्यान मरण आयलें. आपले खांपे झुजारी एका फाटल्यान एक मरत आसात, तशेंच आपल्या सगळ्या भावांचो वध जाला तें पळोवन दुर्योधन निर्शेलो आनी एका तळ्यांत बसून तो तप करपाक लागलो. दुर्योधन कसोच झुजामळार येना तें पळोवन निमाणेकडेन भीमान ताका झुजाखातीर आव्हान केलें. भीमाचो साद आयकून दुर्योधन उदकांतल्यान वयर आयलो. तांच्यांत गदा झूज सुरू जालें. निमाणेकडेन भीमान गदेचो प्रहार करून दुर्योधनाची दावी मांडी फोडून उडयली. दुर्योधन जखमी अवस्थेंत सकयल पडलो. तो कांय खिणां भितरूच मरतलो, अशें समजून पांडव आपल्या शिबिरांत गेले.
सौप्तिकपर्व आनी केषीकपर्व :
दुर्योधन जखमी अवस्थेंत फडफडटालो, त्या वेळार कृपाचार्य, कृतवर्मा आनी अश्र्वत्थामो दुर्योधनाकडेन गेले. ताणें आश्र्वत्थामो हाका सेनापती पद दिवन उरिल्लें कौरव सैन्य घेवन पांडवांचो नाश करपाक सांगलें. तेच रातीकडेन पांडवांच्या शिबिरांत वचून सुरवेक ताणें धृष्टद्युम्न आनी शिखंडीचो न्हिदिल्ले कडेन वध केलो. उपरांत पांडव समजून ताणें पांचूय द्रौपदी पुतांक मारून उडयले. कृपाचार्य आनी कृतवर्मा हे मेळत तांकां मारपाक लागले. अशे रितीन तांणी सामुदायिक संहार सुरू केलो. पांडव आजुनूय जिवीत आसात हें जाणून अश्र्वत्थाम्याक तिडक मारली. ताणें पांडवांचो नाश करपाखातीर पुराय पांडवशिबिराक उजो लायलो. पूण पांडव दुसरेकडेन न्हिदिल्ल्यान ते वांचले. पांडवांचो नाश करचेखातीर अश्र्वत्थाम्यान निमाणेकडेन ब्रह्मास्त्राचो वापर केलो. पूण अर्जुनान तें मळबांतूच आडावन दवरलें. उपरांत श्रीकृष्णान दिल्ल्या शापाक लागून अश्र्वत्थाम्याची सबंद कूड कुसून गेली. निमाणेकडेन पांडवांनी कृपाचार्य आनी कृतवर्मा हांचोय नाश केलो.
स्त्रीपर्व :
अठरा दीस चालू आशिल्ल्या ह्या महाझुजांत कौरवांचो नाश जालो. झूज सोंपल्या उपरांत युधिष्ठिर हाणें कुरूक्षेत्रांतल्या सगळ्या मडयांक उजो लावन निमाणे संस्कार केले. त्यावेळार गांधारी, कुंती आनी कौरवांच्यो बायलो थंय आशिल्ल्यो. आपले शंबरूय पूत मेलें म्हूण गांधारी व्हडव्हडान रडटाली. ज्या वेळार कृष्ण तिचें सांत्वन करूंक गेल्लो तेन्ना कृष्ण होच कौरव संहाराचो मुखेल कारण आसा अशें सांगून गांधारीन यादव वंशाचोय कौरवांसारकोच नाश जातलो असो कृष्णाक शाप दिलो. निमाणे संस्कार करूंक गेल्ले आसतनाच पांडवांक कर्ण हो तांचो व्हडलो भाव आशिल्लो हे कळ्ळें. कर्ण हो आपलो पूत आसा हें कुंतीक खबर आसून लेगीत तिणें आपल्याक ते विशीं कांयच सांगूंकना म्हूण युधिष्ठिरान, हाचे फुडें बायलांच्या तोंडांत कसलेंच गुपीत उरचेंना असो शाप दिलो.
शांतीपर्व :
युधिष्ठिरान कुरूक्षेत्रांतल्या मडयांचे निमाणे संस्कार केलेउपरांत पांडव हस्तिनापुरांत आयले. माघ शुध्द पंचमी दिसा युधिष्ठिराचो राज्याभिशेक जालो. उत्तरायण लागपाक थोडोच वेळ आशिल्लो तेन्ना कृष्णा वांगडा पांडव भीष्माक मेळपाक गेले. झुजांत जखमी जाल्लो भीष्म जिवीत आशिल्लो. भीष्म हाणें धर्मराजाक राजधर्म, आपद्धर्म आनी मोक्षधर्म हांचो उपदेश केलो.
अनुशासनपर्व :
युधिष्ठिराक उपदेश केल्या उपरांत भीष्मान पांडवांक निरोप दिलो आनी उत्तरायण लागतकूच परत यो अशें सांगलें. उत्तरायण लागतकूच पांडव आनी श्रीकृष्ण परतून भीष्माकडेन आयले. तेन्ना भीष्मान पांडवांक निमाणो उपदेश करून, योगसाधनेन देह त्याग केलो. राजधर्म, आपद्धर्म, मोक्षधर्म आनी अध्यात्मशास्त्र हांची विस्तारीत म्हायतीय अनुशासनपर्वांत सांगल्या.
आश्र्वमेधिकपर्व :
आपल्याकडच्यान मानवजातीची व्हडा प्रमाणांत हत्या जाली हें दुख युधिष्ठिराक सदांच सतावपाक लागलें. ताचें राजकारभारांत मन लागना जालें. ह्या दुख्खाचो विसर पडचो म्हूण व्यासान ताका अश्र्वमेध करपाक लायलो. यज्ञा वेळार हेर राजांचो आस्पाव आशिल्लो. ह्या वेळार पुरोयतांचोय मानसन्मान जालो. अश्र्वमेध जाल्या उपरांत युधिष्ठिर आपूण धर्मीक राजा म्हूण राज्य करपाक लागलो. हाकाच लागून तो मुखार धर्मराज नांवान प्रसिद्द जालो.
आश्रमवासिकपर्व :
यज्ञ जाल्याउपरांत आपल्या राज्याक सुवेवस्था लाभची म्हूण धर्मराजान आपल्या भावांक वेगवेगळो वावर सोंपयलो. सुरवेक गांधारी आनी धृतराष्ट्र पांडवांकडेनूच रावतालीं. पूण कांय तेंपाउपरांत तांणी वानप्रस्थ आपणावपाचें थरयलें. तीं दोगांय धर्मराजाची आज्ञा घेवन रानांत वचपाक भायर सरलीं, तेन्ना तांचे वांगडा कुंती, विदूर आनी संजय हांणी संवसाराचो त्याग करून तींय रानांत गेली.
