Ang bata wala makatibawas pagsulti, kay sa hagdanan miguho ang ulo sa sakristan mayor, kinsa, sumala sa iyang naba'tasan, magahinay paglakat, magaukoy ug mokalit lamang pagtunghh. Ang ulo niadtong tawhana diyutay ug taliwtiw, pinutos sa mga buhok nga tag-as ug maitum, ug ang iyang pikas mata nga bulhog gisalipdan sa antiyohos nga lagum-lagum.
Namugnaw ang duha ka magsuon.
—Ikaw, Basilio, multahan ko ug duha ka kahati kay wala mo ayoha pagbagting ang mga lingganay —matud niya sa tingog nga halawom. —Ug ikaw, Crispin, pabilin ka dinhi karong gabhiona hangtud nga itungha mo ang imong gikawat.
Si Crispin mitan-aw intawon sa iyang igsuon daw nagpangayo ug hinabang.
—Gitugotan na man kami... Si nanay intawon nagahulat kanamo karong ikawalo ang takna —matud ni Basilio nga daw nahadlok.
—¡lkaw usab dili makapauli sa ikawalo nga takna kon dili sa ikanapulo na!
—¡Sinyor, sa ikasiyam ang takna dili na makid ang dalan ug ang among balay halayo intawon!
—¿Magabuut ka hinuon kanako? —misingka ang tawo. Ug gilayon gigunitan sa bukton si Crispin nga buut unta niya guyuron.
—¡Sinyor, usa na ka semana karon nga wala intawon kami makakita kang nanay! —mihangyo si Basilio nga mikupot sa iyang igsuon, daw buut niya panalipdan.
Gisikil siya sa sakristan mayor ug giguyod niini si Crispin nga nagahilak ug nahipakamang sa salog ug nagkanayon:
—¡Ayaw intawon ako pagbiyai, kay tingalig patyon ako!
Apan ang sakristan wala magkabana sa hilak sa bata ug kini iyang giguyod sa hagdan hangtud nga nawala sila didto sa kangitngitan sa silong.
Si Basilio wala makatingog. Nabati niya nga ang iyang igsuon mikaral sa hagdan sa pagguyod sa sakristan, nadungog niya ang mga siyagit sa bata dungan sa kasipa sa mga sagpa nga iyang nadawat, ug unya kadtong tanan nagaanam ug kalayo hangtud nga wala na siyay timik nga nabati.
