―Mianhi siya ug nangità kaninyo; gigutom siyág maayo. Miingón siyá nga kon kamó magbuotan, mopauli siyá dinhi sa atò.
―¡Ah! ¿dinhi diay siyá? ―miusáb pagpangutana si Basilio ug unyà miyam-id.
―¡Ayaw pag-ingon nianà, Basilio! ―mibadlong si Sisa.
―¡Pasayloa ako, inahán ko! ―matud ni Basilio sa dakúng kaligdong; ―¿apán dilí ba labí untang maayo nga kitáng tuló lamang ang managpuyô dinhi: ikaw, si Crispín ug akó? ... Apán naghilák ikáw; ayaw lamang tuhoi kadtong akong mga sulti.
Si Sisa nanghupaw.
―¿Dili ikaw manihapon? ―miusáb pagpangutana kang Ba- silio. ―Na, manghigda na hinoon kitá kay halawom na ang gabii.
Gitakpan ni Sisa ang ganghaan sa ilang payág ug gibun- bonan niyag abó ang baga sa dapugán arón magapulaw, sama sa atong pagabuhaton sa mga pagbati sa atong kalág: bunbonan ta sa mga abó sa kinabuhi nga pagatawgon ug indiferencia arón silá dili mapalong sa pakigsandurot natò matag-adlaw sa atong mga isigkaingon.
Humán mangadyè si Basilio, mihigdà siyá tupád sa iyang inahán nga nagaluhód ug nangadyè usáb.
Gibati siyág kainit ug katugnaw; naninguhà siyá pagpiyong sa iyang mga matá samtang nagpalandong sa iyang manghod nga niadtong gabhiona nagadahúm nge adto makahigdà sa ilang ba- láy, sa sabakán sa ilang inahán, ug karón dagway nagahilak ug nagpanguróg sa kahadlok didto sa usá ka suók sa kombinto. Daw pagahibatián niya gihapon ang mga singgit ni Crispín didto sa kampanaryo, apán sa nadugay na, sanglit lapóy uyamut ang lawas, ang iyang hunàhunà nag-anám kapalà hangtud nga sa hinayhinay nahikatulog siyá.
Sa paghinanok na niya, gidamgo siyá nga iyang nakita ang usá ka lawak nga higdaanan diín adunay duhá ka buók nga kandilang dinagkutan. Ang kura nga nagabitbit ug latús nga uway, namati nga nagadiyong sa sakristán mayor nga nagasulti sa usá ka pinulongán nga walâ niya hisabti, inubanan sa mga panlihok nga makahahadlok uyamut. Si Crispín nagakuróg ug
(1) ― Dili pagtagad.
