—Hala, sulong! Kinahanglan ikáw umubán kanamò sa
minaayo, kay, kon magsuki nganì, gapuson ka namò.
Si Sisa mihilak. Kadtong mga tawhana pulós mga magahig kasingkasing.
—Tuguti ako ninyo nga mouna lamang kaninyo sa igong gilay-on!-mihangyò si Sisa dihâ nga gilabni siya pagkupút ug gitukmod.
Ang mga sundalo nangalukmay ug nanagsulti-sulti sa tingog mahinay.
—Buyno!—matud sa usá kanila;-sanglit gikan dinhi hang tud sa pag-ubút sa lungsod mahimo man nga ikaw modalagan, taliwad-on ka namo. Inig-abút natò didto, mahimo na nga ikaw mouna ug diyutay, mga kaluhaán ba ka lakang, apán !pagbantay baya!, ayaw paghapit sa bisan kansang tindahan ni mohunong. Na, lakáw: lagsik!
Kawang lamang ang mga pakiluoy, kawang ang mga ka tarungang gipahayag ug kawang ang mga saad. Ang mga sibíl miingon nga labihan na kaayo ang ilang paghatag ug gusto ug hayan tungúd niana mangadaut na hinuon silá.
Sa pagtan-aw ni Sisa nga gitaliwalà siyá sa duhá ka sundalo, ingón ug mamatay na siyá sa kaulaw. Matuod hinuon nga walâ siláy gikahinagbò sa dalan, apán nan, ang hangin ug ang kahayag sa Adlaw? Ang tawo nga maantigong momahál sa iyang dungóg ug bation kaulaw nga matuod, makakitâ ug tinanawan bisan asa dapít molingì. Gisalipdan sa panyò ang iyang nawóng ug nagbutabuta lamang siya paglakaw nga nagahilák sa tagò tungúd niadtong kaulawan nga iyang giantus. Nakailá siyá sa iyang pagkamakaluluoy, nanghibaló siyá nga biniyaan sa tanán hangtud sa iyang bana, apán hangtud niadtong higayona siyá nagahunàhunà nga dungganan ug gimahál sa iyang isigkatawo; kaniadto maluoy siyang magasud-ong niadtong mga babaye nga managsul-ob mga sapút nga makahatag hinungdan sa pag pakasalâ sa ubán, mga babaye nga ginatawag sa kadaghanan ug mga puyòpuyò sa mga sundalo. Karón gihunàhunà niya nga ang iyang kahimtang labí pang ubús kay sa niadtong mga babay hana.
Nabati nila ang pinagakpak sa mga kabayò: mao ang mga mamaligyag isda nga napadulong sa mga lungsod nga nanghi
