Si Ibarra nagduhaduha. Ang huyuhoy sa kagabhion nga niadtong mga bulana matugnaw na didto sa Manilá, nakapabugnaw sa iyang agtang: mitukás sa iyang kalò ug mihanggap sa hangin.
Adunay nangaging mga salakyanán nga mokiláb lamang daw kilat, ug duna usáb ing mga salakyanáng paabangán nga nanaghinay paglakáw, mga Insik, Katsilà ug ubán pang mga langyaw. Si Ibarra mipadulong sa sawang sa Binondo nianang linaktan nga usahay maglagsik ug usahay usáb maghinay nga kaugalingon sa mga waláy buhat, nag-utas lingí daw adunay gipangitá.
Ang tanán walâ gayúd mausáb niadtong dapita: maó gihapon sukád sa iyang paggikan ang mga dalan ug kabalayán, ang kampanaryo nga may relás, ang mga tindahan sa Insik ng tinabilan ug mga panapton nga gitagiptipán na sa bulíng, mga tindahan nga may mga tukdog nga puthaw, ug usá niadtong mga tukdog iya nganing gibalikô usá ka gabii nianà nga nagpagulâ siyá sa iyang binuang sinunód sa mga batang bastos sa Manilà: kadtong tukdoga dihâ gihapon, wala tanusa.
—Hinay kaayo ang pag-uswag! —matud ni Ibarra ug mipadayon sa dalan Sacristía.
Ang mga magbabaligyilá sa sorbete nanagsiyagít gihapon: “sórbeteee!” Ang mga tindahan sa Insik ug ang sa mga babaye nga namaligyag mga makaon gisug-an gihapon ug mga huepe.
—Kahibulongang dakû! —matud niya; —maó gihapon kining Insika nga ania dinhi, ug kining babayeng tigulang . . . ¡maó usab gihapon! ¡Maó rag ning gabhiona nagadamgo akóg pitó ka tuig didto sa Uropa! . . . walâ gihapon ipahulì! . . .
Tuod man, dihâ gihapon ang bató nga natagas sa likoanan sa mga dalan San Jacinto ug Sacristía.
(1) Filibustero, maóy tawong nanlimbasug sa kaugalingon sa mga nasud nga sakop sa Espanya kanhi.
