—Apan, ansa may takus kong himuon?
—Humán ko na ikaw ingna: sunoga ang tanang mga papel kun sinulat nga may labut kanimo, kumalagiw ka ug magpaabut sa mga hitabo. . .
—Nan, si María Clara? —matud sa batan-on; —dili! —Maayo pa nga mamatáy ako una!
Gilubag ni Elias ang iyang mga bukton ug miingon:
—Kon ugaling dili man gayud mahimo nga ikáw mokalagiw, likaye na lamang nga dili ikaw maoy dat-ugan; pangandam daan alang unya kon sa kapulihay ikaw maoy pasanginlan!
Si Ibarra nalukop ug lingi daw nagkabuang.
—Kon mao kana, tabangi ugod ako; diha nianang mga karpita anaa nako tipigi ang mga sulat sa akong banay; pilia ang sa akong amahan nga dagway maoy makadaut kanako. Basaha ang mga pirma.
Ug ang batan-on nga nalipong ug nagkabuang, moukab ug mosira sa mga kahón, manghipus sa mga papel, modalidali pagbasa pipila ka sulat, gision ang uban ug ang uban usab tipigan. mokuha ug mga basahon, ukayon niya ang mga dahon niini, ubp. Mao usab ang gibuhat ni Elias, bisan kini wala kaayo mahasi apan naninguha usab pagtibawas niadtong ilang buhat sama kang Ibarra; apan takulahaw mihunong ang piloto, nasiga ang iyang mga mata, nagsamot hilinghiling sa usá ka papel nga iyang gibitbit ug nangutana sa tingog nga nagpangurog.
—Nakaila ba ang imong banay kang Don Pedro Eibarramen- dia?
—Nakaila kaayo! —mitubag si Ibarra nga miukab sa usa ka kahon diin iyang gikuha ang usa ka bugkos nga papel; —apo han ko siya sa tuhod!
—Apohan mo sa tuhod si Don Pedro Eibarramendia? —miusab pagpangutana si Elias kansang nawong nalagum ug nalain.
—Oo, —mitubag si Ibarra nga wala kaayo makamatngon;— gimubo namo ang bansagon kay hataas man.
—Vacongado kadto siya, no? —misuna si Elias nga miduol sa batan-on.
—Oo, Vacongado; apan. naunsa ka man? —nangutana si Ibarra nga nahibulong.
-457-
