maso nahubog usab. “¿Nan, ang imong saad?” gitiawan ko siya pagpangutana. “Pari Sibyla,” gitubag ako niya: “ako maantigong motuman sa akong sulti kon dili makabuling sa akong dungog: ako dili ug wala gayud mahimong tawo nga tigsumbong, busa duha da ka buok hangtud karon ang bituon sa akong galon."
Sa pagkahuman na nilag sulti sa laing mga butang dili kaayo hinungdanon, si pari Sibyla nanamilit.
Tuod man, ang tenyente wala moadto sa Ma!akanyang, apan ang Kapitan Heneral nasayud sa nahitabo.
Usa ka higayon niana nga nakigsulosulti ang Kapitan He neral uban sa iyang mga pangabaga mahitungud sa mga pasumbingay kaniya sa mga mantalaan sa Manila pinaagi sa paghisgot sa mga kometa ug ubang mga kahibulongan nga mopakita sa langit, usa kanila misugilon sa nahitabo kang pari Damaso, apan gipalabong ug gidungagan bisan giayo usab pagsulti.
—¿Kinsay hibaloan mo niana? —nangutana ang Kapitan Heneral nga nagpahiyum.
Si Laruja nga misugilon ganina sa buntag didto sa buhatan sa mantalaan.
Ang Kapitan Heneral mibalik pagpahiyum ug miingon:
—iAng babaye ug ang prayle dili makapanamastamas! Buut ako makighigala sa tanan sulod ning hamubong panahon nga nahibilin sa akong pagpuyo dinhi, ug dili na ako mangitag samok ni makigburoka nianang mga tawo nga nanagsaya. Labut pa, nahibalo usab ako nga ang ilang punoan nagabugalbugal sa akong mga sugo; gipangayb kong silot nga balhinon unta kanang prayleha; gibalhin man tuod, apan didto ibutang sa usa ka lungsod nga labing maayo: lfrailadas! , matud pa sa mga Katsila didto sa Espanya.
Apan sa nag-usara na lamang ang Kapitan Heneral, wala na magpahiyum. —iAh! —nangagho siya —kon dili pa buang kining lungsod, patilawon ko gayud unta kanang mga prayleha. Apan tagsatagsa ka lungsod angay sa palad nga iyang naangkon, ug ang maayong buhaton dinhi mao ang pagsunod sa gibuhat sa uban.
