Samtang nanghitabo ang tanan tang giasoy sa unahan, nata- pus ang pakigsulti ni Kapitan Tiyago kang pari Damaso, kun sa labing maayong pagkaingon, ang pakigsulti ni pari Damaso kang Kapitan Tiyago.
—Na, inahibalo na bay a ikaw! —matud ni pari Damaso diha nga nanamilit na siya. —Kining tanan wala unta mahi- tabo kon nangutana pa ikaw una kanako ug kon wala pa unta ikaw magalimud sa pagpangutana ko kanimo. Ayaw na pagbi- nuang ug salig kanako, nga maoy amahan sa bunyag ni Maria Clara.
Si Kapitan Tiyago misuroysuroy ug kadiyot sa hawanan sa iyang balay, naghinuktok ug nagsamot ug panghupaw. Sa kalit lamang, daw milakdop sa iyang ulo usa ka maayong hunahuna, midalagan padulong sa iyang alampoanan ug didto gipama- long niya ang mga kandila ug lamparahan nga iyang gipadag- kutan aron si Ibarra maluwas sa kadautan.
—iMay panahon pa hinoon, kay ang dalan hataas man kaayo! —matud niya.
