kasuoksuokan, nangapot ug nakatabon sa mga paril ug mga
koral; usahay manuot sa mga liki nga mahimo tungud sa mga
linog aron matago ang makahahadlok nga wanang sa mga
lubnganan.
Sa taknà sa atong pagsulod didto, ang kalubngan puno sa daghang mga tawo ug ang mga mananap wala patim-aw; dihay pipila ka buok baboy nga ulo day gipagimaw sa koral nga ilang giwangwang, gihangad ug gipagimok ang ilang simud, daw nagkanayon sa usa ka babaye nga nangadye diha sa duol:
—Ayáw paghutdag kaon; salini baya ako, iha? Duroha ka tawo nanagkalot duol sa paril nga hapit na magun-ob; ang usa, nga mao ang maglulubong, wala lamang magkabana sa mga dugokan ug mga bukog nga iyang ipangitsa daw mga bato ug mga sangang laya sa kahoy; apan ang iyang uban magahiigking, gipaningot, nagpabuhot sa tabako, nagatubig ang baba ug kanunay lamang nanalithi.
—Pamatì da ugod — matud pa sa nagtabako nga misulti sa tinagalog.— ?Dili ba labing maayo nga adto kita magkalot sa laing dapit? Kining atong gibugwal bag-o pa kaayong gilubngan.
—Waláy mapili, pulos bag-o.
—¡Dili na ako makahimo! ¡Kanang bukog nga imong gibugha nagdugo pa! . .. ¡Ug kanang mga buhok! . . . ¡Anaaa! . . .
—Pagkaadyà mo kini, ¡oy! — gimud-an sa usa.— ¡Daug pa hinoon nimoy eskribiyente sa Tribunal! Kon ikaw pa diay kahay nagkalot, sama kanako, sa usa ka minatay nga gidangtan nag kaluhaan ka adlaw sa yuta, gabii kadto, nag-ulan, mangitngit kay napalong man ang akong suga . . .
Ang iyang kauban gipangilogán.
—Ang lungon naukab ug ang minatay daw mihana paggula ug nanimahò nga . . . ug unya gipas-an ko, ug sanglit nag-ulan man lagi, kaming duha nangahumod ug . . .
—¡Kjr! . . . ¿Nganong imo man kadtong gikalot?
Gitan-aw siyá sa maglulubong nga nahibulong.
—¡Ambút lamang. Gikalot nako kay gisugo man ako!
—¿Kinsay misugò kanimo?
Ang maglulubong misibug ug usa ka lakang ug unyà gitutokan pagtan-aw ang iyang kasulti gikan sa till hangtud sa ulo.
