Jump to content

Page:Noli-Me-Tangere-Cebuano-Visayano-ni-Jose-Rizal-1962-N719c.pdf/93

From Wikisource
This page has been validated.


—¡Pamati da!—matud niya.

Ang maglulubong miyahat.

¿Nasayud ikaw kon hain na kadtong usa ka kalabira nga maputi sama sa unod sa lubi, sangkap pa sa mga ngipon, nga akong gibutang sa tiilan nianang krus ug sa ilalum nianang kahoy?

Ang maglulubong wala motubag.

—Tan-awa — matud pa sa tigulang, ug gipakidlapan niya ang tawo sa salapi nga iyang gibitbit; — wala na gayud akoy laing kuwarta sa amo, apan ihatag ko kini kanimo kon imo akong ipa ngita sa kalabira nga akong gibulong.

Ang kasiga sa salapi nakadani sa hunahuna sa maglulubong; mitan-aw siya sa mga bukog nga nagtapun-og ug miingon:

—Kon wala ngani diha, ambut hain.

—Pamati da: bayran na ngani ako sa nanagpakautang kanako, pun-an ko pa kini — matud sa tigulang. — Sa akong asawa intawon kadtong kalabira, busa kon hikit-an mo ngani . . .

—¿Wala man kaha diha? Kon mao kana, ambut hain.

—Sama ikaw nianang lubnganan nga imong gikalot — matud sa tigulang; — wala ka masayud sa bili sa butang imong giusikan. Alang kang kinsa man kanang lubnganan nga imong gikalot?

—¡Ambut! . . . ¡Alang sa usa ka minatay! — misingka ang maglulubong.

—¡Sama sa lubnganan, sama sa lubnganan! — nagkanayon ang tigulang nga mikagiki paghinay; — wala kay alamag sa imong isuka ug sa imong tunlon. ¡Padayon pagkalot, padayon!

Mitalikod ang tigulang ug mipadulong sa ganghaan.

Niini, ang maglulubong nakatibawas na sa iyang buhat; sa masigkakilid sa lungag natipun-og ang yuta nga iyang- hinabwa, pulahon ug basabasa pa. Mikuot ug tilad sa iyang takukong, mimama ug nanghinan-aw sama sa buang.


-86-