Sa paggulâ sa tigulang maó gayúd usáb ang pag-abút sa gang- haán sa usá ka salakyanán nga daan gikan sa layóng dapít, kay naputós sa abóg ug ang iyang mga kabayò nagkadusingot man.
Si Ibarra mikawas ubán sa usa ka suluguóng tigulang nga nagasunod kaniya; gibayran niya ang salakyanán ug gilayón mi- padulong sa kalubngan, maligdong ang panagway ug walay ti- ngog.
―Tungúd sa akong balatian ug daghang mga buhat walâ akó makabalik dinhi! ―matud sa tigulang nga misulti kang Ibarra sa tingog mahinay; ―si Kapitán Tiyagò miingon nga siyá day mahibalóng magpabuhat sa nicho; apán ang lubóng sa imong amahán akong gitarnan ug mga bulak ug giubokan usá ka krús nga akong binuhat . . .
Si Ibarra walâ motubág.
Sa paghisulod na nila sa kalubngan, ang suluguón ni Ibarra mitudlo dapit sa usá ka suók miingón:
―¡Dihâ nianâ, sinyor, dihâ sa luyó nianang dakúng krús!
Si Ibarra nagaligdong pag-ayo ug walâ makamatngon nga ang mga tawo nanghibulong sa pagkakitâ kaniya, gihunong ang ilang pangadyè ug nagsamot tan-aw kaniya.
Ang batan-on nagahinay paglakáw ug nagalikáy pagtunób sa mga lubóng nga mailá kaayo tungúd sa yutà nga mihulpà. Kanhi, kadtong tanán iya lamang tumban, apán karón iyang gitahud kay ang iyang amahán nagahigdà na man usáb sa ilalum niadtong yutà nga iyang gitumban. Mihunong siyá sa pag-abút sa luyó sa krús ug nalukóp ug lingì. Ang iyang kakuyog nalibug usáb ug walâ makatultol; nangità ug ilhanan sa yutà ug walâ gayúd bisan krús na lamang untà ang nahibilín.
―¿Dinhi ba ugód kadto? ―nagasulting usará;―dilì, didto da sa unahan, apán ¡ang yutà naukadyang na!
Masulub-on uyamut, si Ibarra mitan-aw sa iyang suluguón.
