e fidela Esperantisti tute repulsez ica tezo, mem se ol ne implikus omna absurdaji, quin ni montris supre.
Konklude : od Esperanto apartenas nur a la nuna Esperantisti, qui povas ol konservar tala, quala ol esas, e konsiderar ol quale « palladium » od quale fetisho ; sed lor omnu havas yuro facar, propozar e propagar altra linguo, plu o min bona kam Esperanto, plu o min simila ad ol. Od Esperanto esas la « enkorpigo » di la ideo di LI. ; sed lor ol apartenas ad omna amiki de l’ ideo, ad omna interesati (bezonanti) di tala linguo, ed ici havas yuro chanjar o plubonigar ol. Sed asertar unflanke, ke Esperanto esas netuchebla proprajo di sa adepti, ed altraflanke, ke nula altra povas kompozar altra linguo, en qua on konservus la bonaji di Esperanto ed emendus la malbonaji, co esas pretendo netolerebla, ed vere sukontredicanta : nam co esas simple postular por Esperanto la monopolo en la domeno de LI., quale se ol esus la sola LI. existanta o posibla en la pasinto, la prezento e la futuro !
Fablo dedichita al chiuj tiuj kiuj shatas la Zamenhofan manieron anstatauigi la supersignitajn presliterojn per litero h.
- Du malshanghighemaj naivaj rughgorghoj
- Iam enloghighis en ghentilan loghejon,
- Jhurinte ke chiam en la du vizaghoj
- Vidighos la ghojo malshati shanghadon.
- Ghis farighis vintro, ghuante la vivon,
- La rughgorghoj en senbrecha nesto loghis.
- Sed kiam vintrighis, vidante la neghon,
- Senshancelighemaj rughgorghoj ekghemis.
- La loghejo ghis nun sufiche taugadis,
- Sed chu ghi starados dum chiaj blovighoj ?
- Konstruajho baldau per frost’ ekdisighis
- Kaj la rughgorghetoj trovighis en ventoj.
