Ni admisis ica vorto kun la sola senco : di malalta kondiciono, pro ke ni supozis, ke la sentimento povus expresesar per malsuperba o malfiera. Sed, unesme, esas tre dubinda, kad la humileso (sentimento) esas la kontrajo di superbeso o di fiereso : or suficas, ke la kontreso ne esas klara, familiara, evidenta (quale ta di bela e malbela, exemple), por ke on devez abstenar en tala kazo de la prefixo mal‑, ed uzar aparta radiko. Duesme, de moral e teologial vidpunto, la humileso konsideresas (da kelka doktrini adminime) quale vertuo ; or esas absurda, e mem shokanta, derivar la nomo di vertuo de nomo di vicio (superbeso). Mem se uli asertus, ke superbeso esas vertuo e humileso vicio o kulpo, suficas, ke ta questiono esas doktrinala e diskutebla, por ke la LI. ne supozez ol solvita o tranchita. Ni do propozas atribuar (o plu juste : redonar) a humila la moral senco : qua malaltigas su vole, qua subordinas o submisas su. Cetere, to ne impedos uzar ta vorto, per natural extenso, por la gesti, paroli, agi, e forsan anke por la social situeso. Sed on povos sempre uzar por ica la vorto malalta (forsan anke : modesta). Kompreneble, F. humilier ne povos tradukesar per humiligar (igar humila !), sed per malaltigar o shamigar.
Unu de nia germana amiki deziras protestar kontre la trouzo, di la prepozicioni kompozita kun ad, quan facas sa samlinguani. Esas vera, ke li uzas ofte ad-en, ad-sur, e c. sen ula neceseso. To ne esas gramatikal kulpo, sed stilala kulpo, nam to igas l’expresuri neutile longa, pezoza e quaze malhabila. On ne devas uzar ad omnafoye kande existas ula movo o direkto, omnafoye kande la germana uzas l’akuzativo : to esus tedanta trouzo : sed nur en la kazi, en qui ol esas vere necesa por evitar reala dusenceso. Ex. : musho falas en glaso esas tute klara, do suficanta ; esas konseque neutila dicar : musho falas ad-en glaso. — Ni facis de longe ta observo, sed ni esas kontenta, ke ol esis facata da Germano ipsa.
Quale on devas expresar la tante vulgara nocioni : F. j’ai chaud, j’ai froid ? Dicar : me esas varma, malvarma, esas justa e tute admisebla, sed forsan semblos poke stranja. Dicar : me sentas varmeso, malvarmeso, ne esas exakta ; nam on povas esar varma (interne) e sentar la malvarmeso (extera) ; od esar malvarma, e sentar la varmeso (extera, en loko, quan on eniras subite). Dicar : me sentas varme, malvarme, ne esus tute justa ; nam tala adverbi qualifikas la maniero sentar plu kam la sento ipsa (ex. : me sentas malforte la varmeso, sed forte la malvarmeso). Do la max bona
