Riemels un Döntjes/De Jungemagd ehr Noth

Wie good et so 'ne Amme hett
Is gar nich to beschriewen,
Ick mutt Klock fiewe^[1] uut'n Bett,
Doch se kann liggen blieben.

För de is gar nicks good genoog
An Drinken un an Aeten,
De Grootknecht sülvsten achter'n Ploog
Kann sick mit ehr nich mäten^[2].

Kaffee mit Zucker oder Thee
Dat deiht man ehr gewähren,
[074]Un up den Stuten^[3] dar kann se
Sick ook noch Botter smären.

Wat awer kummt in uhse Pütt^[4],
För Magd, Knecht un de Jungen?
Dünnbeer, Stippmelk^[5] un Hawergrütt
Is't Leed, wat us ward sungen.

Wenn ick mutt an'n Waschtrog stahn,
Ook gar- woll Meß^[6] uutbringen,
Kann se mit't Göör^[7] spazeeren gahn,
Kann danzen, spälen, singen.

Dat se so'n vörnehm Panz^[8] upsöögt,
Sünd doch man all ehr Dahden,
Un daför fritt se sick vergnöögt
Ganz dick an Fisch un Braden.

Oh Gott! wenn'k doch ook Amme wöör!
Dat is all mien Verlangen;
Un jümmer denk ick hin un her —
Wie's dat woll antofangen?!

Original-Footnoten

1. fiewe = fünf.
2. mäten = messen.
3. Stuten = Semmel.
4. Pütt = Töpfe.
5. Stippmelk = saure Milch.
6. Meß = Mist.
7. Göör = kleine Kind.
8. Panz = kleine Krabbe.