La rassetta
La rassetta.
Eau he üna rassetta
L'ais naira da colur;
M'ais chera sco diletta,
Sco'l prüm sorrir d'amur.
Comparsa fet zuond bella
In bals, concerts, tramegl.
E pü d'na giuvintschella,
Nun la perdet our d'ögl!
La gloria ais uoss' svanida;
Üseda ell' ais zuond
E co e lo scusida .....
O displaschair profuond!
Ell' och buttuns posseda,
Sun tuots, vzais, scompagnos;
La saida d'tuots üseda,
Da pail sun els privos!
Pü d'ün dad els crudaiva,
Pü d'ün gnit spert tacho;
Pü d'ün as consolaiva
D'am avair buttun privo!
Mo bod gniv' üna chera,
Sieu nom nun poss eau dir,
Chi con bunted zuond rera
E con celest sorrir,
Am dschaiva: »ve, cha't tacha
Sü que chi crouda gio!«
Ed our d'üna bisacha,
Pü d'ün buttun m'ho do.
Ed am, eau am la bella,
Ch'avet d'me compassiun,
Scha ella m'am' eir ella,
Nun se as dir del bun!
Guardè, mieus chers, be quia
Üseda ell' ais bain;
Stüdgiand filosofia
Gnit el usche al main.
Ma tuot que co nun müda;
Il vstieu mê l'hom non fet!
Ma rass' eau t'ho giodida
In led ed in dalet!
E quaista, cher' amia,
Cridet sovenz con me;
Cumpagna dutscha mia,
Eau t'am, se bain perche!
L'infloudra ais stacheda,
Svanida la colur!
Fidella, rass' ameda,
Eau t'am con vair' amur!
20 November 1868.